ادبیات کودکان و نوجوانان به طور کلی و داستان به صورت خاص از جمله ابزارهای برای آموزش و تربیت شناخته شده اند. اهمیت داستانها، که با روشی غیر مستقیم به پالایش ذهن و روح کودک می پردازد، به همخوانی محتوا با نیازها کودک و نوجوان بستگی دارد. هر کودک و نوجوانی ممکن است در طول دوران زندگی خود با مشکلات و حوادثی روبرو شده باشد و یا برخورد کند. به علت کمبود تجربه و ویژگیهای سنی، مقابله با این مشکلات با استفاده از راه های معمولی که بزرگسالان از آنها استفاده می کنند، امکان پذیر نیست. از جمله راه های غیر مستقیم مطالعه داستانهای مناسب و جذاب است. این داستانها می توانند با استفاده از روش غیر مستقیم، یعنی همانند سازی، تخلیه هیجانها و کاهش تنشها، نه تنها مشکل را به خواننده بشناسانند بلکه راه حل آنرا را نیزبه او نشان دهند. این امر، به خصوص، در جامعه ما که دارای جمعیت زیادی است و هنوز مراجعه به روان درمان زیاد متداول نشده است از اهمیت خاصی برخوردار است. ولی آیا داستانهای مناسبی که انواع مشکلات کودکان و نوجوانان را مورد توجه قرار می دهد، تولید می شود؟ بررسی داستانهای منتشر شده برای بین سالهای 1370 تا 1382 برای گروه سنی \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\"ب\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\" در ایران نشان داد که ضروریست که نویسندگان ادبیات کودکان به این نقش داستانها بیشتر توجه کنند. تعداد کتابهایی که توانمندی لازم برای حل مشکلاتی مانند ترس، پرخاشگری، سوگ و عزت نفس پایین را دارند، قابل ملاحظه نیست. ضروریست که نهادهای تأثیر گذار در تولید ادبیات کودکان و نیز پدید آوردندگان این نوع ادبیات به تولید این منابع بیشتر توجه کنند و برای اینکه کودکان و نوجوانان با ساختارهای ذهنی متفاوت بتوانند از آنها استفاده کنند، در خلق داستانها از انواع روشها و مضامین بهره گیرند.

کلمات کلیدی