در این پژوهش عصاره هسته انگور به عنوان یک ترکیب سلامتی زا بوسیله شش سیستم حلال استخراج گردید . بازده استخراج ، ظرفیت آنتی اکسیدانی و احیا کنندگی ، توانایی بدام انداختن رادیکالهای آزاد ، ارزیابی تاثیر آن بر افزایش مقاومت حرارتی و شرایط اکسیداسیون بد ون آنتی اکسیدان سویا بعنوان یک سیستم مدل غذایی بصورت آزمایش فاکتوریل و در غالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار آنالیز شد . بررسی راندمان عصاره گیری نشان داد که تیمار اتیل استات بالاترین راندمان استخراج را داشته است . در بررسی قدرت احیا کنندگی نتایج حاکی از آن بود که عصاره های هسته انگور بطور قابل ملاحظه ای قویتر از BHT و آلفا توکوفرول می باشد . نتایج حاصل از فعالیت بدام انداختن رادیکالهای آزاد شبیه نتایج حاصل از قدرت احیا کنندگی بود اما تفاوت معنا داری بین تیمارهای مختلف عصاره دیده نشد . ارزیابی مقاومت حرارتی عصاره های استخراجی بروش رنسیمت در دماهای 100 ، 110 ، 120 ، 150 و 170 درجه سانتیگراد در مقایسه با دو استاندارد BHT و آلفا توکوفرول نشان داده است که تیمار 4 هسته انگور دارای بالاترین خصوصیات حملی نسبت به سایر تیمارهای آنتی اکسیدانی است .

کلمات کلیدی