به منظور تعیین نسبت ناپدید شدند پروتئین از شکمبه، بعد از شکمبه و کل دستگاه گوارش برخی از اقلام خوراکی با استفاده از روش کیسه های نایلونی متحرک و روش آنزیمی مک نیون آزمایشی انجام شد. اقلام خوراکی مورد ارزیابی در این آزمایش در پنج گروه شامل دانه های غلات (جو، ذرت و تریتیکاله)، منابع پروتئینی (کنجاله سویا، کنجاله تخم پنبه و پودر ماهی)، دانه های روغنی (سویا و تخم پنبه)، علوفه ها (یونجه، سیلاژ یونجه، سیلاژ ذرت، سیلاژ جو و کاه) و محصولات فرعی (چقندر و سبوس گندم) مورد ارزیابی قرار گرفتند.هر یک از گروههای خوراکی و اقلام خوراکی بر میزان ناپدید شدن پروتئین از شکمبه، بعد از شکمبه و کل دستگاه گوارش تأثیر معنی دار (05/0p<) داشتند.اثر روش بر میزان ناپدید شدن پروتئین از شکمبه، بعد از شکمبه و کل دستگاه گوارش معنی دار نبود(05/0p>). میانگین ناپدید شدن شکمبه ای پروتئین دانه های غلات، منابع پروتئینی، دانه های روغنی، علوفه ها و محصولات فرعی به ترتیب، 58/0، 52/0، 6/0، 63/0 و 69/0 (035/0 SEM=) بود. میانگین ناپدید شدن بعد شکمبه ای پروتئین گروههای خوراکی با هر دو روش مورد استفاده به ترتیب برای دانه های غلات = 24/0 ، منابع پروتئینی = 31/0 ، دانه های روغنی= 21/0، علوفه ها= 12/0 و محصولات فرعی = 17/0 ، (05/0(SEM= بدست آمد. میانگین ناپدید شدن پروتئین اقلام خوراکی در شکمبه، بعد از شکمبه و کل دستگاه گوارش برای روش کیسه های نایلونی متحرک و روش آنزیمی مک نیون به ترتیب 52/0 و 68/0 (09/0 (SEM= ، 25/0 و 16/0 (06/0 (SEM= ، و 77/0 و 84/0 ( 05/0 (SEM= بود. تجزیه آماری بین دو روش کیسه های نایلونی متحرک و روش آنزیمی مک نیون نشان داد که تفاوت معنی داری بین دو روش در خصوص نسبت ناپدید شدن از هر یک از قسمت های لوله گوارش وجود ندارد هر چند که تخمین میزان همبستگی بین دو روش از ضریب تابعیت قوی برخوردار نبود.

کلمات کلیدی