سرطان پروستــات یکی از متـداول ترین سرطان های شناخته شده در بین مردان بوده که بسته به مرحله بیمــاری روش های درمانی متفاوتی برای درمان آن بکار گرفته می شود. یکی از موثرترین روش های درمانی در سرطان پروستات پرتودرمانی می باشد. مشاهده گردیده است که تومورهای یکسان پاسخ های درمانی متفاوت به پرتو از خود نشان می دهند و حساسیت تومورهای مشــابه به پرتو متفــاوت است. در پی بررسی عوامل موثر در ایجاد مقـاومت پرتوئی تومورها، گیرنده نوع یک فاکتــور رشد شبه انســولین (IGF-IR) به دلیل داشتن فعالیــت های ضد مرگ سلولی از طریق فعال سازی مسـیرهای متعدد در برابر محرک های مسیر انتقــال پیام مرگ سلول، به عنوان یکی از عوامل ایجاد مقاومت پرتوئی در برخی از تومورها شناخته شده است. مطالعــات نشان داده است که دودمان سلـولیDU-145، دودمان سلولی ســرطان پروســتات انسـانی غیر وابسته به آندروژن، IGF-IR را بیان می کند و همچنین مقاوم به پرتو می باشد. به منظور بررسی نقش IGF-IR در مقاومت پرتوئی سلول های DU-145، بیان IGF-IR در سلول های مذکور با استفاده از یک وکتور بیان کننـده آنتی سنــس گیرنده IGF-I کاهش داده شد و سپس سلول ها در معرض پرتو با دزهای صفر، 2 و 6 گری قرار گرفت. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که کاهش بیان IGF-IR باعث افزایش حساسیت سلول های DU-145 به پرتو شده است. لذا می توان IGF-IR را به عنوان یکی از عوامل درگیر در ایجاد مقاومت پرتویی سلول های DU-145 پیشنهاد نمود.

کلمات کلیدی