بهسازی لرزهای به معنای اصلاح رفتار سازه برای تحمل بارهای ناشی از زلزله می‌باشد. الگوی پیشنهادی در دستورالعمل‌ ارزیابی لرزه‌ای بهسازی ایران، استفاده از مفاهیم موجود در بحث «طراحی بر اساس عملکرد» است که روشی جدید در طراحی سازه‌ها بوده و عموماً بر اساس سه اصل تغییر مکان، انرژی و ظرفیت باربری تعریف می‌شود. روش طراحی عملکردی به دو صورت تعیین سطوح عملکرد سازه‌ای و غیرسازه‌ای تقسیم می‌شود. با این تعریف، هنگامی که عملکرد مطلوب مورد نظر از یک سازه در برابر زلزله برآورده نگردد، نیاز به ارائه طرح بهسازی می‌باشد. در ارائه یک طرح مناسب بهسازی، تشخیص نقاط ضعف سازه از اهمیت بالایی برخوردار است که گاه با انجام مطالعات کمی بر روی سازه و گاه با ارزیابی کیفی وضعیت ساختمان موجود و یا مراجعه به جداول مختلف ارائه شده توسط آیین‌نامه‌ها امکان‌پذیراست. در این خصوص، یکی از روش‌های بهسازی لرزه‌ای، استفاده از پلیمرهای مسلح با الیاف (FRP)برای تعمیر و تقویت سازه‌هاست. FRP نوعی ماده مرکب متشکل از بخش زمینه یا رزین انعطاف پذیر از جنس پلیمر می‌باشد که به وسیله الیاف با مقاومت و سختی بالا مسلح می‌شود. از ویژگی‌های مهم FRP مقاومت بالا، سختی زیاد، چگالی پایین، دوام، نفوذ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ناپذیری، سهولت در حمل و اجرا را می‌توان نام برد. با استفاده از این مصالح در طرح‌های بهسازی سازه‌های بتنی می‌توان برای افزایش ظرفیت خمشی، ظرفیت برشی، شکل‌پذیری و مقاومت در برابر انفجار و ضربه استفاده نمود.

کلمات کلیدی