هدف از انجام این پژوهش، بررسی خودپنداره ورزشی و خودکارآمدی تمرینی کشتی گیران نخبه (آزاد و فرنگی) حاضر در اردوی تیم ملی بازیهای آسیایی قطر و ارتباط بین آنها بود. به همین منظور تعداد 40 کشتی گیر (27 آزادکار و 13 فرنگی کار)، شرکت کننده در اردوی تیم ملی بازی های آسیایی دوحه قطر به عنوان نمونه پژوهش منظور شدند. جهت بررسی خودپنداره ورزشی کشتی گیران نخبه از پرسشنامه استانداردشده خودتوصیفی ورزشکاران نخبه (EASDQ) ساخته شده توسط مارش (2000) مشتمل بر 6 خرده مقیاس و جهت بررسی خودکارآمدی تمرینی آزمودنی ها از پرسشنامه خودکارآمدی تمرینی ساخته شده توسط باندورا (1997) استفاده شد. روایی محتوایی ابزارهای مذکور توسط متخصصین و ثبات درونی سئوالات نیز در یک مطالعه مقدماتی با استفاده از آلفای کرونباخ به ترتیب 93/0 و 79/0 تعیین گردید. داده های بدست آمده در این تحقیق، در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی (آزمون همبستگی اسپیرمن و یو مان ویتنی) به کمک نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد: میانگین خودپنداره کشتی گیران نخبه 95/127 بوده که در حد بالا ارزیابی می شود. میانگین مربوط به هر یک از خرده مقیاس های خودپنداره کشتی گیران نخبه، مهارت (97/18)، بدن (20/15)، قابلیت های هوازی (72/14)، قابلیت های غیرهوازی (52/18)، قابلیت های روانی (37/20) و عملکرد (37/22) بدست آمد. میانگین خودکارآمدی تمرینی کشتی گیران نخبه 66/65 و در حد متوسط ارزیابی می شود. بین خودپنداره کشتی گیران نخبه با خودکارآمدی تمرینی آنان رابطه معنی دار وجود داشت. بین خودکارآمدی تمرینی کشتی گیران و خرده مقیاس قابلیت هوازی خودپنداره ورزشی رابطه معنی داری وجود داشت. خودپنداره ورزشی و خودکارآمدی تمرینی کشتی گیران نخبه در سطوح مختلف سابقه قهرمانی تفاوتی نداشتند. بین خودپنداره ورزشی، خرده مقیاس های آن و خودکارآمدی تمرینی در کشتی گیران فرنگی کار و آزادکار تفاوتی مشاهده نشد. بر پایه نتایج تحقیق، کشتی گیران نخبه دارای توانایی ادراک شده قابل توجهی برای اجرای اوج عملکرد در طی تمرین و رقابت هستند. این در حالی است که خودکارآمدی تمرینی آنان در حد متوسطی ارزیابی می شود. بر همین اساس، افزایش خودکارآمدی تمرینی کشتی گیران نخبه که دارای خودپنداره بالایی نیز هستند می تواند نتایج بهتری را برای آنان به ارمغان آورد

کلمات کلیدی