مباحث و نظام‌های اخلاقی مبین آن است که هدف و غایت علم اخلاق اصلاح و سامان دادن به اعمال و رفتار انسانی است. موضوع گزاره‌های اخلاقی اغلب عینی و واقعی است و با حیات روزمره‌ی مردم پیوند و ثیق دارد. اخلاق مجموعه‌ای از مفاهیم و مسایل مربوط به چگونگی اعمال و افعال و حالات اختیاری آدمی است. سعادت انسانی غایت اخلاق است و عمل اخلاقی در ظرف اجتماع و در تعامل با «دیگری» معنا می‌یابد. وظیفه‌ی علم اخلاق خردمندانه کردن عمل انسانی و سپردن کنترل نفس انسانی به دست خِرد است. از آنجایی که لازمه‌ی کنش خردمندانه، آگاهی و ادراک موضوع کنش اجتماعی و وظیفه‌ی کنشگر است، تلاش هدفمند در جهت تربیت اخلاقی جامعه به منظور بازسازی ساختارها و نظام اجتماعی بر پایه‌ی ارزش‌های اخلاقی برپایه‌ی کرامت انسانی که زمینه‌ساز ایجاد جامعه‌ای کریم باشد، درخور اهمیت می‌گردد. نگارنده درصدد است ضمن تبیین استلزامات توسعه‌ی اخلاق، موانع و چالش‌های فراروی تحقق رسالت اجتماعی افراد را مورد واکاوی قرار داده و به بررسی راه‌کارهایی بپردازد که از طریق آن می‌توان جامعه را در جهت ظرفیت‌سازی بیشتر برای بروز عملکردهای مشارکتی و ‌هزیستی اخلاقی توانمند نمود. در این میان موضوعاتی همچون نسبت اخلاق و قانون، نظارت بر رفتار کارگزاران، امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر ... مدنظر قرار می‌گیرد.

کلمات کلیدی