هدف: نظر به پراکندگی و عدم انسجام مطالعات مربوط به ارزشیابی برنامه‌های درسی گروه‌های دارای نیازهای ویژه از جمله افراد کم توان ذهنی و نبود ارزشیابی این برنامه‌ها در کشور، علیرغم اجرایی شدن آن‌ها به مدت سه سال، بررسی حاضر بر آن شد تا برنامه درسی راسته دوزی دوره متوسطه حرفه‌ای دانش آموزان کم توان ذهنی را در مراکز شهر مشهد طی سال تحصیلی 89-1388 ارزشیابی نماید. روش: در این تحقیق ارزشیابانه، از 4 گروه دانش آموزان، کارگاه‌های حرفه آموزی، معلمان و مدیران مراکز پنج‌گانه (سه هنرستان دخترانه و دو هنرستان پسرانه) شهر مشهد در هر سه پایه تحصیلی بررسی به عمل آمد. نمونه گیری از هشت مرکز کارگاهی، 13 معلم و پنج مدیر به صورت سرشماری و از دانش آموزان دختر و پسر (N=144) به ترتیب به صورت تصادفی طبقه‌ای بر حسب پایه تحصیلی و سرشماری بود (n=106). بر اساس مدل ارزشیابی هدف محور هاموند و با استفاده از انواع سیاهه‌های ارزیابی، فرم‌های مشاهده، انجام مصاحبه و برگزاری آزمون‌های پیشرفت تحصیلی به سوالات پژوهش پاسخ داده شد. سوالات کیفیت سازماندهی محیط کارگاهی و تجهیزات کارگاه، کیفیت فرآیند تدریس معلمان و میزان حصول به اهداف آموزشی پیش بینی شده و مورد انتظار را اساس قرار داده‌اند. یافته‌ها: میانگین به دست آمده از یافته‌های مربوط به سازماندهی محیط کارگاهی، تجهیزات و ابزار کارگاهی نشان از ضعف سازماندهی محیط کارگا هی و مطلوب بودن مواد و تجهیزات آن دارد. نتایج تحلیل واریانس مؤلفه‌های مشاهده کیفیت تدریس معلمان نشان داد که تفاوت معناداری بین کیفیت تدریس در ابعاد مختلف در سه پایه از حیث مطلوبیت وجود ندارد. ارزیابی توانمندی های شناختی و مهارتی عام و خاص دانش آموزان نیز نتایج متفاوتی بر حسب پایه تحصیلی به دست داد. نتیجه گیری: برنامه درسی اجرا شده در رشته راسته دوزی، در رسیدن به برخی اهداف پیش بینی شده نسبتاً موفق بوده و در برخی از آن‌ها موفق نبوده است و این موارد نیاز به تعمق و برنامه ریزی دارد.

کلمات کلیدی