تحقیق حاضر دو نظریه توازی ایستا و سلسله مراتبی را که از نظریه های ساختار سرمایه هستند مورد آزمون قرار می دهد. بر اساس نظریه توازی ایستا شرکت ها به دنبال دست یابی به یک ساختار سرمایه (نسبت بدهی) بهینه هستند که ارزش شرکت را حداکثر سازد در حالی که در نظریه سلسله مراتبی شرکت ها بدون توجه به نسبت بدهی بهینه، ابتدا ازمحل وجوه داخلی و سپس وجوه خارجی اقدام به تأمین مالی می نمایند. جامعه آماری این تحقیق در بر گیرنده کلیه شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار است و نمونه مورد بررسی شامل 248 شرکت از 20 صنعت مختلف است که داده های آنها برای بازه زمانی 1381 الی 1388 با استفاده از مدل رگرسیون مقطعی-زمانی(پانل دیتا)مورد آزمون قرار گرفته است. نتایج نشان میدهد که هیچ یک از دو نظریه فوق الذکر با قاطعیت کامل قادر به توصیف ساختار سرمایه شرکت های مورد مطالعه نیستند. با این وجود، شواهد از نظریه توازی ایستا بیشتر حمایت میکنند. انجام آزمون به تفکیک نوع صنعت، در برخی صنایع نشانگر تأیید نظریه سلسله مراتبی است و این موضوع اهمیت نوع صنعت را در تعیین رفتار تأمین مالی شرکت ها نشان می دهد.

کلمات کلیدی