نظام آموزشی مجموعهای از برنامهها، روشها و موادی است که به طور هماهنگ، دستیابی یادگیرندگان را به اهداف آموزشی خاص تسهیل میکند. با توجه به این که هر یک از مراحل کسب دانش، نوع خاصی از یادگیری یا رویکرد خاصی را ایجاب می کند، شاید بتوان با استفاده از روشهای یادگیری تلفیقی، باعث تسهیل دستیابی دانشجویان به اهداف یادگیری شد. هدف این مطالعه تعیین تأثیر روش آموزش تلفیقی بر یادگیری مبحث علایم حیاتی در دانشجویان پرستاری و اتاق عمل بوده است. روش ها: در مطالعهای شبه تجربی به صورت دو گروهی قبل و بعد از آموزش، کلیه دانشجویان ترم اول پرستاری و اتاق عمل ( 52 نفر) انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه آزمون با روش تلفیقی از الگوهای همیاری و یادگیری در حد تسلط، و گروه شاهد به روش سنتی، آموزش داده شدند. قبل و بعد از آموزش در هر جلسه آزمونی اجرا شد که یادگیری شناختی دانشجویان در سه سطح ویلکاکسون، منویتنی و ،t دانش، فهم و کاربرد را در زمینه مبحث علایم حیاتی مورد ارزشیابی قرار میداد. دادهها با استفاده آزمونهای دقیق فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: هر دو روش آموزشی باعث ارتقای یادگیری دانشجویان در سطوح دانش، فهم و کاربرد شدند. اختلاف میانگینها قبل و بعد از آموزش دو گروه در تمامی سطوح از نظر آماری تفاوت معنادار داشت. میزان افزایش نمره دانشجویان در تمامی آزمون ها و جلسات، در 66 و در گروه /2±19/ گروه تدریس تلفیقی بیشتر از گروه سنتی بود. میانگین نمره نظرسنجی دانشجویان در گروه آزمون 5 .(P=0/ 38 تفاوت معناداری داشت( 000 /9±21/ شاهد 4 نتیجه گیری: روش آموزش تلفیقی، در مقایسه با روش آموزش سنتی، بر ارتقای سطح دانش، فهم و کاربرد دانشجویان پرستاری و اتاق عمل و همچنین رضایت آن ها در یادگیری مبحث علایم حیاتی از درس اصول و فنون مؤثرتر بوده است. لیکن با توجه به مؤثر بودن روش سنتی نیز می توان از این روش متناسب با شرایط استفاده نمود. واژه های کلیدی: آموزش تلفیقی، یادگیری همیاری، یادگیری در حد تسلط، دانشجویان پرستاری، دانشجویان اتاق عمل، علایم حیاتی، آموزش پرستاری

کلمات کلیدی