ویروئید استرالیائی مو (AGVd) دارای بیشترین میزان باز جفتی در ساختمان ثانویه در بین ویروئیدهای خانواده Pospiviroiae است. این ویروئید علی رغم توانائی همانند سازی در مو، علائم مشخصی بروی این گیاه تولید نمی کند. بعلاوه AGVd در میزبانهای آزمایشگاهی نیز معمولا علائم چندانی ندارد. محققین یکی از دلائل فقدان علائم این ویروئید را ساختار ثانویه فشرده و باز جفتی زیاد در موتیف AAAGAAAA در ناحیه بیماری زائی آن می دانند. در جدایه ایرانی این ویروئید (AGVd-Ir) وارد شدن دو باز در ژنوم در ناحیه بیماری زائی باعث کاهش باز جفتی در این ناحیه شده است. بمنظور بررسی اثرات این تغییر در بیولوژی ویروئید، دایمر کامل از ژنوم ویروئید AGVd-Ir تولید و در ناقل دوگانه pBin19 الحاق و به باکتری Agrobacterium tumefaciens strain C58C1 منتقل شد. تائید عفونت زائی به روش Agroinfiltration با مایه زنی گیاهان خیار و گوجه فرنگی انجام شد. حذف لوپ اضافی و افزایش باز جفتی در ناحیه بیماری زایی AGVd-Ir در همسانه عفونت زا به روشSite-Directed Mutagenesis با استفاده از PCR انجام شد. بررسی ها نشان داد که همسانه تولید شده در خیار و گوجه فرنگی عفونت زا بوده و چهار هفته پس از مایه زنی علائمی مشابه با علائم مایه زنی اولیه از مو شامل کوتولگی، بدشکلی برگ و پیسک خفیف در این گیاهان ایجاد می کند. نتایج PCR و Dot blot hybridization نشان دهنده توانایی همانند سازی موتانت تولید شده در خیار و گوجه فرنگی بود. علایم موتانت در خیار و گوجه فرنگی خفیف تر از علایم تیپ وحشی بود. میزان تجمع ویروئید در گیاهان مایه زنی شده با موتانت حدود 24 درصد کمتر از تیپ وحشی بود لیکن این تغییر بر توانائی انتقال ویروئید تاثیر معنی دار نداشت و در اغلب گیاهان مایه زنی شده آلودگی سیستمیک ردیابی شد. نتایج حاصل نشان داد که تفاوت موجود در جدایه وحشی AGVd-Ir باعث افزایش توانائی بیماری زایی این جدایه در گوجه فرنگی شده است و شدت علائم را افزایش میدهد لیکن تغییر محسوسی در نوع علایم وجود نداشت. این تغییر بر توانائی حرکت سیستمیک ویروئید در گیاه کاملا بی تاثیر است.

کلمات کلیدی