مقدمه: اختلال نارسایی توجه/فزون‌کنشی (ADHD) یکی از اختلال‌های روان‌پزشکی شایع است که اغلب تا بزرگسالی پایدار بوده، با اختلال‌های روان‌پزشکی زیادی همچون اختلال‌های خلقی، سوءمصرف مواد، اضطرابی، اختلال‌های شخصیت ضداجتماعی و مرزی همبودی دارد. پژوهش‌ها نشان می هند که این اختلال در جمعیت زندانیان رایج است، و به نظر می‌رسد که یکی از مفاهیم زیربنایی مرتبط با بروز رفتارهای خود جرحی و خودکشی در زندانیان باشد. هدف از اجرای این پژوهش بررسی میزان شیوع رفتارهای خود جرحی و اقدام به خودکشی در زندانیان مرد مبتلا به ADHD زندان گرگان بود. روش: تعداد 30 نفر از زندانیان مرد زندان گرگان که بر اساس پرسشنامه خود سنجی ADHD (ASRS) و مصاحبه بالینی و روان‌پزشکی مورد ارزیابی قرار گرفته و مبتلا به ADHD تشخیص داده شده بودند، و 30 نفر از بین زندانیان بدون ADHD که به صورت تصادفی انتخاب شده بودند، مقایسه شدند. نتایج: میزان شیوع اقدام به خودزنی و رفتارهای خود جرحی بر اساس مصاحبه بالینی ارزیابی شد و داده‌های حاصله با آزمون آماری خی دو (χ2) تحلیل شد. نتایج نشان داد که میزان شیوع اقدام به خودکشی در زندانیان مبتلا به ADHD و بدون ADHD به ترتیب 50% و 20% و میزان رفتارهای خود جرحی در زندانیان مبتلا به ADHD و بدون ADHD نیز به ترتیب 40% و 30% بود. تفاوت بین دو گروه معنادار بوده و نشان می‌دهد که زندانیان مبتلا به ADHD 5/2 برابر بیشتر از زندانیان بدون ADHD در معرض خطر اقدام به خودکشی هستند. نتیجه: این نتایج بر ضرورت برنامه تشخیصی، درمانی یا مراقبتی برای زندانیان مبتلا به ADHD به عنوان یک راهبرد پیش‌گیری از خودکشی و خود جرحی در زندان‌ها تاکید می‌کند.

کلمات کلیدی