نابرابری اجتماعی در فضای شهری حاصل دسترسی افتراقی نواحی شهر به منابع ارزشمند اجتماعی همچون ثروت مادی، قدرت، منزلت و سرمایه فرهنگی است. نتایج محاسبه دو نوع نابرابری درآمدی و تحصیلی با استفاده از شاخص ضریب جینی در نواحی چهل گانه شهر مشهد که داده های اولیه آن از یک پیمایش وسیع اجتماعی در شهر مشهد در سال 1387 گرفته شده، نشان می دهد: اولا میزان نابرابری درآمدی و تحصیلی شهر مشهد به ترتیب برابر 35.5 و 26.7 صدم است. ثانیا بر مبنای دو سنجه نابرابری درآمدی و تحصیلی می توان نواحی چهل-گانه شهر مشهد را به سه خوشه یا دسته کاملاً متمایز تقسیم نمود. در خوشه بندی سه گانه نواحی شهر، در خوشه-های اول تا سوم به ترتیب 12 (30%)، 23 ( 57.5 %) و 5 (12.5%) از نواحی شهر عضویت پیدا می کنند. ثالثا در بین خوشه های سه گانه نواحی، یک نظم سلسله مراتبی از لحاظ برخورداری از درآمد خانوار، تحصیلات سرپرست و همچنین شدت نابرابری های درآمدی و تحصیلی برقرار است، لکن این نظم در مورد دو دسته متغیر مذکور، برعکس است: در حالی که سطح برخورداری خوشه ها جنبه نزولی دارد، در مورد شدت نابرابری عکس این وضعیت صادق است.این وضعیت به روشنی حاکی از توسعه نامتوازن فضائی شهرمشهد است بعلاوه اگر ملاک منصفانه بودن توزیع منابع در بین نواحی، مزیت توزیع برای محرومترین نواحی منظور شود در این صورت، وضعیت موجود توزیع درآمد و تحصیل در بین نواحی چهل گانه شهر مشهد دلالت روشنی نیز بر وجود نابرابری غیرمنصفانه در این شهر دارد.

کلمات کلیدی