شوری یکی از مهمترین تنش‌های غیر زیستی در حال گسترش بوده که علاوه بر اثرات سمی و تغذیه‌ای، توانایی گیاه برای جذب آب را کاهش می‌دهد. گیاه نخود به دلیل حساسیت بالا به تنش شوری، پاسخ‌های قابل توجهی در سطح فیزیولوژیک و مورفولوژیک به این تنش نشان داده است. لذا جهت بررسی غلظت‌های مختلف تنش شوری (0, 8, 12 dS.m-1) بر ویژگی‌های مورفوفیزیولوژیک ژنوتیپ‌های حساس و متحمل نخود، آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرارانجام شد و چهار نمونه برداشت شد. نتایج گویای آن بود که ژنوتیپ MCC760 بعنوان متحمل‌‌ترین و ژنوتیپ MCC806 بعنوان حساس‌ترین ژنوتیپ‌ها به تنش شوری ارزیابی شدند، بطوری که با افزایش غلظت کلرید سدیم و گذشت زمان (هفته چهارم)، کمترین و بیشترین آسیب را بر اساس پارامتر‌های وزن خشک ریشه به وزن خشک اندام هوایی (8/0 و 2 برابر کاهش) و وزن خشک ریشه (7/1 و 4 برابر کاهش) نشان دادند. هفته سوم بدلیل تفاوت قابل ملاحظه در پاسخ به تنش شوری، زمان مناسب‌تری برای مقایسه براساس پارامتر‌های فیزیولوژیک شناخته شد که در این نمونه‌گیری نیز ژنوتیپ‌های MCC760 و MCC806 بترتیب با 8/1 و 4/3 برابر کاهش رطوبت نسبی، اختلاف معنی‌داری نشان دادند. اگرچه اختلاف میانگین‌های نشت الکترولیت این دو ژنوتیپ معنی‌دار نبود اما کمترین شدت کاهش (6%) مربوط به ژنوتیپ متحمل یعنی MCC760 و در مقابل بیشترین شدت کاهش (بیش از 20%) به ژنوتیپ MCC806 تعلق داشت.

کلمات کلیدی