یکی از دلایل پرداختن به موضوع اولویت بندی مشتریان، محدودیت منابع سازمانی می باشد. محدودیت منابع باعث می گردد که سازمان، در پی کسب حداکثر ارزش افزوده از فروش محصولات و خدمات خود با در نظر گرفتن محدودیت های خود باشد. در محیط بازار رقابت کامل، سازمانی موفق خواهد بود که حداکثر ارزش افزوده را از فروش محصولات و خدمات خود کسب نماید. هدف از انجام این تحقیق، ارایه مدلی برای اولویت بندی مشتریان است تا بتوان با تخصیص منابع به صورت بهینه بیشترین ارزش افزوده را برای سازمان حاصل نمود. در این تحقیق نخست به بررسی روش های مورد استفاده برای اولویت بندی مشتر یان می پردازیم و پس از مرور روش های موجود اولویت بندی مشتریان، روشی بر اساس مفهوم ارزش چرخه عمر مشتری و واریانس رفتار مشتریان ارایه می کنیم. این روش برای اولویت بندی مشتریان برای تخصیص منابع سازمان به گونه ای که بیشترین ارزش افزوده حاصل شود، قابل استفاده است.

کلمات کلیدی