بدلیل تغییر بازدهی احتراق در مشعلهای پالایشگاههای نفت وگاز، گازهای ارسالی به جو می تواند اثرات مخرب زیست محیطی و غیر ایمن داشته باشد. دراثر فرآیند احتراق ناشی از گازها در مشعل، آلاینده های مختلفی همچون دی اکسید کربن، دی اکسیدگوگرد، ترکیبات آلی فرار (VOCs) و سایر مواد معلق بوجود می آیند، که منجر به آلایندگی محیط و تشعشعات مضر می گردند. در این مطالعه، هدف اصلی ارزیابی میزان نشرآلاینده ها و هیدروکربنهای حاصل از احتراق گازهای ارسالی به مشعل با استفاده از روشهای مختلف می باشد. بازیافت ارزش حرارتی قابل ملاحظه گازهای سوزانده شده، هدرروی انرژی را کاهش می دهد. بعلاوه، در موارد متعددی می تواند ارزش اقتصادی بازیافت آنها را توجیه پذیر نماید. بررسی میزان و شدت نشر این آلاینده ها با استفاده از سه روش مختلف شامل مدل فاکتور انتشار، واکنشهای استوکیومتری احتراق و روش اندازه گیری تجربی میزان غلظت آلاینده ها به کمک دستگاه نمونه برداری (گاز سنج محیطی) در روی سطح زمین، مورد بررسی قرارگرفته است. نتایج حاصل از این روشها با نتایج بدست آمده بر اساس معیارها و استانداردهای جهانی (EPA) مورد مقایسه قرار گرفته است که نشان می دهد داده های پیش بینی شده از این روشها از صحت خوبی برخوردار است. بعلاوه، نتایج ارائه شده بر اساس روش فاکتور انتشار، کاربردی بوده و در پیش بینی میزان نشر آلایندهای مختلف در مقیاس صنعتی با ارزش می باشد.

کلمات کلیدی