امروزه تعاونی های تولیدی و خدماتی در بسیاری از کشورها به عنوان یک ابزار مهم در جهت مشارکت توده ی مردم در بهره مندی از منافع توسعه ی اقتصادی جایگاه بسیار بالایی دارند . در ایران بخش تعاونی در کنار بخش دولتی و خصوصی مجاز به فعّالیّت در بخش های مختلف اقتصادی می باشد . در این بین فعّالیّت های بخش کشاورزی بیشترین تعداد تعاونی های تولیدی از انواع مختلف را در خود جای داده است. در این مقاله یک بحث تئوری در ارتباط با تعاونی ها , توسعه ی اقتصادی ـ اجتماعی و نقش دولت در تقویت وگسترش تعاونی ها , با تأکید بر بخش کشاورزی ارائه شده است . در عین حال وضعیّت تعاونی های تولیدی و خدماتی و سهم آنها در تولید و اشتغال در سطح کشور و استان خراسان ( رضوی , شمالی و جنوبی ) و روند تغییرات ساختاری آن در استان خراسان مورد بررسی قرار گرفته است . نتایج نشانگر سهم بسیار پایین این بخش از اقتصاد در فعّالیّت های اقتصادی می باشد .

کلمات کلیدی