کنشگران نظام تاکسیرانی را به سه دسته کلی می‌توان تقسیم نمود که عبارت‌اند از مسافران، رانندگان و کارکنان مدیریت وکنترل. دسته اخیر شامل مأموران راهنمائی و رانندگی، بازرسان سازمان تاکسیرانی و کارمندان سازمان مزبور است. در این مقاله، جنبه‌های آسیب‌شناختی تعامل مسافران با رانندگان تاکسی در فرهنگ تاکسیرانی، مد نظر قرار گرفته است. پرسش‌های اساسی این است که: 1)کنشگران(رانندگان و مسافران تاکسی) به رعایت هنجارهای نظام تاکسیرانی چقدر پایبندند؟ 2)کنشگران چه نوع تضاد‌های هنجاری دارند؟ 3) ارزیابی کنشگران از نقش‌های منفی یکدیگر چگونه است؟ روش تحقیق پیمایشی است و از آزمون تفاوت نسبت استفاده شد و تفاوت معنادار گروه نا به هنجار، به هنجار محاسبه شد. نتایج نشان داد که رانندگان و مسافران به عنوان دو گروهی که به شدت در ساختار نظام تاکسیرانی به هم وابسته‌اند، با هم تضاد منافع واصطکاک نیز دارند. بنابراین، نقض هنجارها دو جانبه است و باعث عدم انسجام گروهی بین کنشگران شده است. هر دو گروه از هم ناراضی هستند و منافع خود را توسط دیگری در خطر می‌بینند لذا شرایط برای پایبندی عملی به هنجارها فراهم نیست. عدم آگاهی در کنار شرایط ساختاری نظام تاکسیرانی و تضاد منافع شرایط را برای رعایت هنجارها سخت و دشوار نموده است و گروه‌بندی خصمانه‌ای را بوجود آورده که رانندگان و مسافران در عین نیاز متقابل به همدیگر، با هم تنش و ناسازگاری دارند و این شرایط باعث عدم انسجام گروهی شده است.

کلمات کلیدی