زمینه مساله: مداخلات درمانی و روان شناختی برای کودکان نیازمند ابزارها و تکنیک های ویژه ای است که با ظرفیتها وعلائق کودکان همخوانی داشته باشد. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر عروسک درمانی گروهی بر افزایش سازگاری اجتماعی و آمادگی رفتن به مدرسه در کودکان پسر بی سرپرست و بدسرپرست می باشد. روش: پژوهش حاضر یک اقدام پژوهی طرح محور است که بر یک گروه 6 نفری از کودکان پسر بی سرپرست 6 تا 7 سال که در آستانه ورود به مدرسه بودند انجام شد. مداخله بازی درمانی عروسکی در 12جلسه و به شیوه گروهی با پیش آزمون و پس آزمون انجام پذیرفته‌ است. جهت گردآوری داده از پرسشنامه اختلالات رفتاری راتر(فرم مربی)، پرسشنامه سازگاری دخانچی و داده های کیفی از گزارش های مستمر مربیان استفاده شده است. یافته ها: نتایج آزمون T اندازه اثر آزمون را 0.88 نشان می دهد و نتایج مشاهدات کیفی حاصل از گزارش مستمر مربیان تغییرات چشمگیری در افزایش روابط اجتماعی کودکان و کاهش چشمگیر مشکلات رفتاری آنها را نشان می دهد. ضمنا پرسشنامه ها بعد از حدود سه ماه از ورود بچه ها به مدرسه و گذشتن چهارماه از مداخله دوباره تکرار گشته و موارد فوق را تایید می نماید. نتیجه گیری: عروسک درمانی گروهی بر افزایش سازگاری اجتماعی و آمادگی رفتن به مدرسه در کودکان پسر بی سرپرست و بد سرپرست موثر می باشد.

کلمات کلیدی