هدف: وجود اختلال در کنش های اجرایی افراد مبتلا به نشانگان داون مخصوصا وجود کنش وری ضعیف در حافظه کاری امروزه بیش از پیش مورد توجه می باشد. از این رو هدف این پژوهش بررسی و مقایسه حافظه کاری (حافظه کلامی و دیداری - فضایی) کودکان نشانگان داون با کودکان بهنجار بود. روش: در یک طرح علی مقایسه ای تعداد 48 نفر از کودکان بهنجار و داون مورد بررسی قرار گرفتند. از این تعداد، 24 نفر کودک مبتلا به نشانگان داون (به نسبت مساوی 12 پسر و 12دختر) بودند. کودکان بهنجار بر اساس سن تقویمی خود که در محدوده ی سنی 7-8 سال قرار داشتند گزینش شدند و کودکان مبتلا به نشانگان داون نیز بر اساس سن عقلی در همان محدوده سنی گزینش شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل آزمون دیداری فضایی بنتون برای سنجش حافظه فضایی_دیداری و خرده مقیاس های فراخنای ارقام و توالی حروف و عدد ویرایش چهارم آزمون وکسلر برای سنجش حافظه کوتاه مدت و حافظه کلامی بود. این آزمون ها به صورت انفرادی انجام گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که بین حافظه ی دیداری- فضایی و کلامی کودکان بهنجار و داون تفاوت معناداری وجود داشت. به طوری که حافظه کلامی کودکان مبتلا به نشانگان داون در هر دو خرده مقیاس فراخنای ارقام و توالی حروف و عدد و نیز شاخص کل حافظه کاری به طور معناداری پایین تر از کودکان عادی بود(p‹0/05). در آزمون بنتون نیز حافظه کاری دیداری-فضایی کودکان مبتلا به نشانگان داون به طور معناداری پایین تر از کودکان عادی بود(p‹0/05). نتیجه گیری: نتایج این پژوهش همسو با دیگر یافته های پژوهشی، نارسایی در کنش های اجرایی به خصوص نارسایی درحافظه کاری کودکان مبتلا به نشانگان داون را تایید نمود.

کلمات کلیدی