ازآنجاکه ٩٩ درصدازمنابع آب شیرین جزءآب های زیرزمینی می باشد لذاشناخت و بهره برداری بهینه از آن ها ضرورت می یابد. در این تحقیق کیفیت آب های زیرزمینی دشت نیشابور در دو بخش کشاورزی و صنعت در طی سال های 1381 الی 1387 مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت تعیین مناسب بودن کیفیت آب زیرزمینی برای مصارف مختلف، پس از نمونه گیری، آزمایشات تجزیه شیمیایی روی نمونه ها انجام شد و با مقایسه آن با موارد استاندارد، کیفیت آن جهت بررسی رسوب گذاری و خوردگی مشخص گردید. نتایج نشان می دهد که عناصر سدیم، کلر و سولفات به ترتیب، بیش ترین مقادیر را در بین کاتیون ها و آنیون ها دارند به تدریج کیفیت آب ها کاهش می یابد. درصد مربوط به کلاس C4S4 که بدترین کیفیت را دارد نیز افزایش می یابد. لازم به ذکر است که اغلب منابع آبی زیرزمینی دشت نیشابور شوری بالایی داشته و در اغلب موارد در کلاس شوری بالا قرارگرفته اند. همچنین حداکثر وحداقل رسوب گذاری براساس شاخص پوکوریوس به ترتیب درسال های 1381 و 1385 صورت گرفته است.در آب های زیرزمینی دشت نیشابور غلبه رسوب گذاری وجود دارد چنان که آنالیزهای شیمیایی نمونه آب زیرزمینی نیشابور حاکی از آن است که شاخص پوکوریوس نسبت به دو شاخص لانژیلر و رایزنر دقیق تر می باشد.

کلمات کلیدی