در این تحقیق اثرات بازسازی و حفاظت، بر روی تنوع گیاهی منطقۀ اجرای پروژه بین المللی ترسیب کربن در استان خراسان جنوبی بررسی شد. در سال 1384 در منطقه مورد مطالعه، گونه های گیاهی تاغ (Haloxylon persicum) آتریپلکس (canescens) Atriplex ) تاغ + آتریپلکس و قیچ (Zygophyllum eurypterum) در قالب چهار تیپ گیاهی کشت و در بهار سال 1390 وضعیت تنوع گیاهی این چهار تیپ به همراه تیپ شاهد (عدم اجرای برنامه احیاء و حفاظت) با استفاده از 51 کوادرات چهار متر مربعی و در دو زمان در ابتدای اردیبهشت ماه و اواسط خرداد ماه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که حداکثر غنای گونه ای و درصد 5/ 22 درصد) و حداقل آنها در تیپ شاهد (به ترتیب 20 گونه و 5 / پوشش گیاهی در تیپ تاغ + آتریپلکس (به ترتیب 30 گونه و 5رصد) وجود داشت. بیشترین تعداد کل گیاه در هر هکتار در تیپ آتریپلکس ( 539000 عدد) و کمترین آن در تیپ شاهد ( 179000عدد) مشاهده شد. مقدار شاخص غنای مارگالف در تیپ های حفاظت شده بیشتر از تیپ شاهد بود، در حالی که مقدار شاخص یکنواختی و شاخص تنوع شانون واینر در تیپ شاهد بیشتر بود. بیش از 65 درصد گونه های گیاهی منطقه مورد مطالعه، دارای سامد کمتر از 20 درصد و بیش از 45 درصد گونه های گیاهی این منطقه از نوع تروفیت بودند. به طورکلی نتایج این بررسی نشان داد که در صورت اعمال مدیریت مناسب، مناطق بیابانی می توانند نقش مهمی در بهبود تنوع زیستی گیاهی داشته باشند.

کلمات کلیدی