فلزات سلولی می‌توانند به روش‌های گوناگونی تولید شوند که یکی از این روش‌ها تحت عنوان استفاده از پُرکننده‌های فضا شهرت دارد. اغلب بعد از ریخته‌گری مذاب فلز در اطراف پُرکننده‌های فضا، آن‌ها خارج می‌شوند و سلول‌ها را ایجاد می‌کنند. در این پژوهش، از گوی‌های توخالی آلومینایی به عنوان پُرکننده فضا استفاده شده است. تولید گوی‌های توخالی آلومینایی با استفاده از یک روش مبتنی بر پودرهای آلومینا صورت گرفت. در این روش، یک سوسپانسیونی از پودرهای آلومینا با سیلیکات سدیم به عنوان چسب تهیه شد و سپس فرآیند پوشش‌دهی آن‌ها بر روی دانه‌های پلی‌استیرن صورت گرفت. با استفاده از عملیات حرارتی در دمای °C 100 به مدت 1 ساعت، پلی‌استیرن تجزیه می‌شود و گوی‌های توخالی آلومینایی تولید می‌شود. گوی‌های تولید شده درون حفرات قالب‌های ماسه‌ای قرار داده شدند و ریخته‌گری مذاب چدن نشکن در اطراف آن‌ها صورت گرفت. پس از سرد شدن و انجماد، فوم‌های چدن نشکن تولید شد. بررسی‌های میکروسکوپ نوری در بزرگنمایی‌های گوناگون و بر روی نمونه‌های اِچ شده و اِچ نشده صورت گرفت. نتایج نشان می‌دهد که ریزساختار نمونه‌های تولیدی شامل پرلیت به همراه گرافیت‌های کروی احاطه شده با فریت می‌باشد. در نمونه‌هایی که حاوی گوی‌های آلومینایی کوچک‌تر هستند، ضخامت دیواره سلول‌ها کاهش و بنابراین، سرعت سرد شدن افزایش می‌یابد. سریع سرد شدن این نمونه‌ها موجب ایجاد فاز کاربید در ریزساختار شده است.

کلمات کلیدی