به منظور بررسی اثر شدت و مدت غرقابی بر رشد ریشه و اندام هوایی گیاه استویا، یک آزمایش گلدانی در سال 1392 در دانشکده کشاورزی دانشگاه گیلان اجرا شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل سطح ایستابی در چهار سطح ( صفر، 5- و 10 - سانتیمتر از سطح خاک و شاهد)، به مدت ( 2 و 4 روز) بودند. تنش غرقابی 45 روز بعد از انتقال گیاهچهها به گلدان اعمال و صفات در انتهای دوره رشد گیاه پیش از گلدهی اندازهگیری شدند. نتایج ی شده گیاه شامل وزن خشک و طول ریشه، سطح ریشه، حجم ریشه، چگالی سطح ریشه، سطح برگ، ارتفاع بوته، تعداد شاخههای جانبی، تعداد برگها و محتوای کلروفیل در تیمارهای مختلف آزمایشی 238/ تفاوت معنیداری داشتند. تعداد برگها، سطح برگ و ارتفاع بوته در تیمار سطح ایستابی 10 - سانتیمتر (به ترتیب با میانگین 5 60 سانتی / 242 عدد و 07 / 55 سانتیمتر) و در تیمار مدت غرقابی 2 روز (به ترتیب با میانگین 41 / 63 سانتیمتر مربع و 16 / عددو 53 68 سانتیمتر) کمترین مقدار کاهش را نسبت به شاهد نشان دادند.. اثر متقابل تیمارهای سطح ایستابی در سطح 10 - و / متر مربع و 08 مدت 2 روز نیز در صفات نام برده اندامهای هوایی کمترین اختلاف را نسبت به شاهد نشان دادند (تعداد برگ 242 عدد، سطح برگ 56 سانتیمتر) و در صفات اندامهای زیرزمینی شامل وزن خشک ریشه، طول ریشه، سطح ریشه، / 70 سانتیمترمربع و ارتفاع بوته 66 116/ 86 سانتیمترمربع ، 24 میلیلیتر، 8 / 24 سانتیمتر، 1 / 150 گرم ، 66 / حجم ریشه و چگالی سطح ریشه ( به ترتیب با میانگین 88 سانتیمتر مربع بر سانتیمتر مکعب) نیز کمترین تفاوت نسبت به تیمار شاهد مشاهده شد. نتایج کلی این آزمایش نشان داد که گیاه استویا به سطح غرقاب 10 - سانتیمتر ، طی 2 روز نسبتاً تحمل داشته و صفات اندامهای هوایی و زیرمینی گیاه در این تیمار حداقل تفاوت با شاهد را نشان دادند.

کلمات کلیدی