جمهوری اسلامی ایران از جمله معدود کشورهای اسلامی شیعه مذهب است و به همین دلیل در دهه های اخیر بسیاری از دانشجویان و طلاب کشورهای اسلامی عرب زبان برای آشنایی هرچه بیشتر با مبانی و اصول فقه شیعه به ایران سفر می کنند، و ازهمین رو یادگیری زبان فارسی توسط عرب زبانان ضرورت بیشتری پیداکرده است. بر این اساس بررسی خطاهای نوشتاری فارسی آموزان عرب زبان و شناسایی، دسته بندی، و تحلیل این خطاها، و به کارگیری نتایج حاصل از آن می تواند زبان آموزان را در شناسایی خطاهای ناشی از تداخل و پیش گیری از آنها یاری دهد. این امر به نوبه خود می تواند به تسهیل فرایند آموزش و تسریع روند یادگیری و رفع اشکالات نوشتاری زبان آموزان کمک کند. با در نظر داشتن هدف این گروه از زبان آموزان از یادگیری زبان فارسی و تأکیدی که بر مهارت های خواندن و نوشتن دارند، و با توجه به کاربرد فراوان واژه های قرضی عربی در زبان فارسی مخصوصاً در متون مذهبی، انجام این گونه مطالعات اهمیت بیشتری خواهد داشت. هدف از انجام این پژوهش شناسایی خطاهای ,واژگانی فارسی آموزان عرب زبان در یادگیری زبان فارسی و بررسی آنهاست. در این پژوهش خطاهای مربوط به تکالیف نوشتاری (انشا) 13 نفر از فارسی آموزان عرب زبان یمنی 18 تا 30 ساله در سطح میانی که مدت تقریباً هفت ماه در مرکز بین المللی آموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان دانشگاه فردوسی مشهد مشغول فراگیری زبان فارسی بوده اند، مورد بررسی قرار گرفته است. بر مبنای چارچوب جیمز (1998) از تحلیل خطا، خطاها در دو سطح جوهری و متنی و در چهار گروه اصلی که عبارت است از خطاهای املایی، خطاهای مکانیکی، خطاهای واژگانی، و خطاهای دستوری (ساختواژی و نحوی) طبقه بندی و بررسی می گردند. در این پژوهش تنها خطاهای واژگانی مورد بررسی قرار گرفته است که خود به دو نوع خطاهای واژگانی صوری و معنایی تقسیم می شود. همچنین این خطاها براساس دو منشأ درون زبانی و میان زبانی بررسی شده اند. در انتها راهکارهایی نیز برای اصلاح آموزش واژگان به فارسی آموزان ارائه شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که بیشتر خطاها در حوزه روابط معنایی و کاربرد واژگان هم معنا رخ میدهد که دارای منشأ درون زبانی اند.

کلمات کلیدی