مقدمه : نوروپاتی دیابتی یکی از شایعترین عوارض میکرووسکولار دیابت است.در این تحقیق به بررسی مقایسه اثر دو پروتکل تمرین هوازی و مقاومتی بر تعادل و فاکتور رشد عصب مردان مبتلا به بیماری نوروپاتی دیابتی پرداخته شده است. روش تحقیق : 30 بیمار نوروپاتی دیابتی پس از تایید بیماری توسط پزشک متخصص به سه گروه 10 نفره (کنترل، تمرینات هوازی و تمرینات مقاومتی) تقسیم شدند.در دو گروه تمرینی، تمرینات به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه و هر جلسه 45 تا 60 دقیقه انجام شد. قبل و بعد از دوره تمرینی،از گروهها آزمونهای 5Chair stand, Timed up & Go وBerg Balance Scale و فاکتور رشد عصب نیز توسط کیت آزمایشگاهی گرفته شد. نتایج :تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روشهای تی همبسته و آنالیز واریانس یکطرفه انجام شد.نتایج نشان داد که در گروه تمرین هوازی ،شاخصهای فاکتور رشد عصب در سطح (p=0.001)، TUG در سطح (p=0.001)، 5CS در سطح (P=0.000) و شاخص کلی تعادل نیز در سطح(P=0.000) به طور معناداری بهبود یافت. یافته ها در مورد گروه تمرینات مقاومتی کار با وزنه در فاکتور رشد عصب و آزمونهای TUG، 5CS، Berg بهبود عملکرد را در سطح (p=0.001)نشان دادند. اما در مقایسه بین دو گروه تمرینی، در آزمونهای TUG ،BBS و 5CS تفاوت بین دو گروه معنادار و در گروه تمرینات هوازی، بهبود عملکرد بیشتری را مشاهده کردیم (P=0.000). فاکتور رشد عصب نیز در گروه تمرینات هوازی با افزایش بیشتری نسبت به گروه تمرینات مقاومتی همراه و تفاوت بین دو گروه معنادار بود (P=0.001). نتیجه گیری :تمرینات هوازی و مقاومتی کار با وزنه، هردو می تواند باعث بهبود عملکرد عصبی- عضلانی و تعادلی و افزایش فاکتور رشد عصب در بیماران نوروپاتی دیابتی گردد. اما در مقایسه بین این دو گروه از تمرینات ، تمرینات هوازی تأثیر بیشتری نسبت به گروه مقاومتی کار با وزنه از خود نشان داد.

Keywords