برنامه درسی با هدف ایجاد تغییرات مطلوب در رفتار یادگیرندگان، محور فعالیت‌های تعلیم و تربیت به شمار می‌آید. لذا جهت طراحی برنامه‌های درسی باید تعیین شود چه کسانی، در چه جامعه‌ای و با چه مقاصدی تغییر یابند. لذا لازم است مبانی دینی، فلسفی، روان‌شناختی، و جامعه‌شناختی در برنامه‌درسی روشن گردد. از آنجایی‌که هدف برنامه درسی تربیت اجتماعی، تحول در تمامی موضوعات اجتماعی و برقراری روابط بین فرد با افراد دیگر، طبیعت، خود و خداوند است، باید این تحول با در نظر گرفتن نظرات اسلام و رویکرد خدامحورانه باشد. همچنین از روشهای مختلف (کثرت‌گرایی شناختی، مسأله‌محوری، پژوهشگری و مسأله‌محوری) استفاده شود. در این مقاله ویژگی‌های عناصر برنامه درسی (اهداف، محتوا، روش تدریس و ارزشیابی) از مبنای اعتقادی، فقهی و معیارهای اخلاقی روشن می‌شود و در مواردی که در منابع تصریح نشده باشد، از نظرات اندیشمندان اسلامی و علوم مختلف (مانند روان‌شناسی و جامعه‌شناسی و علم حقوق) اخذ می‌گردد.

کلمات کلیدی