مرگ و میر و جراحت های ناشی از حوادث ترافیکی از مشکلات مهم بهداشتی و اقتصادی-اجتماعی ایران است. مطالعه حاضر سه هدف داشت. 1. تهیه آزمون درک خطرات ترافیکی ایرانی، 2. بررسی ارتباط توانایی درک خطر با ویژگی‌های شخصی (سن، وضعیت تأهل و میزان تحصیلات) و تجربیات رانندگی (سابقه¬ی گواهی¬نامه، سابقه¬ی رانندگی، میزان رانندگی و تعداد تصادفات و جریمه‌ها) و 3. بررسی میزان پیش‌بینی پذیری درک خطر به‌وسیله‌ی ویژگی¬های شخصی و تجربیات رانندگی. 126 راننده (میانگین سنی 79/37 و انحراف استاندارد 85/8) با روش نمونه¬گیری در دسترس در پژوهش توصیفی-تحلیلی حاضر شرکت کردند. آزمون درک خطر ترافیکی بومی شامل 33 کلیپ از موقعیت¬های خطر ترافیکی ساخته و به¬کار برده شد. روایی آزمون توسط تیم متخصص تائید شد. پایایی آزمون به‌وسیله آلفای کرونباخ (94/0) و آزمون-بازآزمون (748/0) به دست آمد. یافته¬ها نشان دادند که بین سابقه¬ی رانندگی با نمره درک خطر ترافیکی همبستگی معنادار و مثبتی وجود دارد. نتایج رگرسیون خطی بیان کرد تجربه¬ی رانندگی پس از کنترل سایر متغیرها همچنان می¬تواند درک خطرات ترافیکی را پیش¬بینی کند. تحصیلات بیشتر نیز پیش¬بین کننده معناداری برای درک خطر بود. درنتیجه با افزایش تجربه رانندگی، درک خطر ترافیکی افزایش می¬یابد. لذا توجه به ارتقاء توانایی درک خطر بالأخص در بین رانندگان مبتدی تأکید می¬گردد.

کلمات کلیدی