مطالعه حاضر به منظور تعیین چگونگی نگرش و عملکرد عابرین پیاده و همچنین بررسی عوامل مؤثربر رفتار ناهنجار ترافیکی عابرین پیاده درشهر مشهد انجام گرفت.روش تحقیق پیمایشی و جامعههدف،کلیه عابرین پیاده در معابر مناطق مختلف شهر مشهد بوده است.روش نمونه گیری، تصادفیسیستماتیک و طبقه ای از تمام مناطق شهر بوده و حجم نمونه مورد نیاز 240 نفر تعیین گردید.نتایج نشان داد 63.3 درصد پاسخگویان نسبت به قوانین ترافیکی مخصوص عابرین پیاده نگرش مثبتو 36.7 درصد نگرش منفی دارند. 72.9 درصد از عابرین پیاده اظهار کردند که هنگام عبور از خیابان دراکثر اوقات قوانین ترافیکی را رعایت می کنند و 27.1 درصد اعتقادی به رعایت قوانین ترافیکیندارند.با استفاده از آزمون ناپارامتری من ویتنی ثابت شد که میان رفتار ناهنجار ترافیکی مردان و زنانتفاوت معنادار وجود دارد درحالیکه آزمون کراسکال والیس تفاوتی میان تحصیلات و ناهنجاریترافیکی عابرین پیاده نشان نداد.همچنین یافته ها حاکی از همبستگی منفی میان سن و ناهنجاریترافیکی عابرین پیاده است. با استفاده از همبستگی اسپیرمن،مشخص شد که هر چه میزان خویشتنداری ،رضایت از امکانات ترافیکی ، دینداری و جمع گرایی افراد بیشتر باشد ، ناهنجاری ترافیکیعابرین پیاده کمتر است همچنین بین همنوایی و ناهنجاری ترافیکی عابرین پیاده همبستگی مثبت وجود دارد، اما اعتماد اجتماعی،کنترل اجتماعی،محرومیت اجتماعی رابطه معنادار با ناهنجاریترافیکی عابرین پیاده ندارند.

کلمات کلیدی