معمولا بقایای سموم موجود در علوفه و خوراک پس از مصرف دام، ممکن است از سیستم های مختلف بدن عبور کرده و در اغلب بافتها و همچنین در شیر، مدفوع و خون حیوان ظاهر گردند. فوزالون و دیازینون از دسته آفت کش های ارگانوفسفره پرمصرف در ایران می باشند. سرخرطومی مهمترین آفت یونجه در اوایل بهار بوده که جهت جلوگیری از خسارت های آن، همه ساله در ایران بر علیه آن مبارزه شیمیایی صورت می گیرد. در این پژوهش میزان بقایا و روند تجزیه پذیری دو آفت کش فوزالون و دیازینون در یونجه سیلو شده بعد از سمپاشی مورد بررسی قرار گرفت. میزان باقیمانده فوزالون در زمان های صفر)بلافاصله بعد از سمپاشی و قبل از سیلو کردن(، 2 ، 4 ، 8 ، 12 و 14 هفته بعد از سیلو کردن به ترتیب برابر با 90 / 2 ± 58 ، 72 / 3 ± 27 / 32 ، 87 / 0 ± 14 / 20 ، 80 / 0 ± 14 / 12 ، 34 / 0 ± 13 / 4 و 00 / 0 ± 00 / 0 میلی گرم در هر کیلوگرم ماده خشک یونجه بود. همچنین، مقدار دیازینون در این زمان ها به ترتیب برابر با 51 / 1 ± 75 / 24 ، 86 / 0 ± 72 / 8 ، 43 / 0 ± 37 / 6 ، 73 / 1 ± 43 / 0 ، 00 / 0 ± 00 / 0 و 00 / 0 ± 00 / 0 میلی گرم در هر کیلوگرم ماده خشک یونجه بود. غلظت فوزالون و دیازینون در یونجه سیلو شده از یک منحنی چند جمله ای درجه سه ) Polynomial ( و با آر اسکوار ) 2R ) 97 / 0 برای فوزالون و 99 / 0 برای دیازینون تبعیت می نمود. زمان لازم برای تجزیه شدن 50 درصد آفت کش ) 50DT ( در یونجه سیلو شده، برای فوزالون و دیازینون به ترتیب برابر با 47 / 2 و 46 / 1 هفته محاسبه گردید. نتایج نشان داد که سطح بقایا و 50DT برای فوزالون در یونجه سیلو شده، نسبت به دیازینون بیشتر بود.

کلمات کلیدی