پژوهش حاضر با هدف تاثیر افزودنیهای شیمیایی یا زیستی بر ترکیب شیمیایی، قابلیت و پتانسیل هضم فیبر و تخمین uNDF علف ترش شده جو در شرایط برون تنی انجام گرفت. تیمارهای آزمایش شامل 1( تیمار شاهد )فاقد ماده افزودنی(، 2 و 3 ( اوره ) 08 / 1 یا 16 / 2 درصد بر اساس ماده خشک(، 4 ( افزودنی میکروبی ) 12 / 0 درصد افزودنی تجاری بایومین بر اساس ماده خشک( و 5 ( اسید فرمیک ) 4 / 0 درصد بر اساس علف تازه( بودند.علف ترش شده جودر مرحله خمیری )ماده خشک حدود 29 درصد( برداشت، خرد و به مدت 90 روز سیلو شد. نتایج نشان داد که افزودنی اوره در هر دو سطح منجر به افزایش پروتئین خام، pH و نیتروژن آمونیاکیشد) 05 / 0p< (. علفهای ترش شده حاوی اسید فرمیک، دارای pH و نیتروژن آمونیاکیکمتری به میزان 8 و 28 درصد نسبت به گروه شاهد بودند. کربوهیدراتهای محلول در علفهای ترش شده غنی شده از اوره و افزودنی میکروبی بایومین، کاهش ) 18 / 21 ، 77 / 19 و 14 / 19 برای اوره در دو سطح و بایومین در مقابل 41 / 26 گروه شاهد( و در علف ترش شده حاوی اسید فرمیک نسبت به گروه شاهد افزایش یافت ) 20 / 32 در مقابل 41 / 26 گروه شاهد(. ماده خشک، نشاسته، فیبر نامحلول در شوینده خنثی و اسیدی تحت تاثیر نوع افزودنی قرار نگرفت) 05 / 0p> (. افزودنی اوره در سطح 16 / 2 درصد منجر به افزایش هضم فیبر نامحلول در شوینده خنثی علف ترش شده جو در زمانهای 30 ( 33 / 44 در مقابل 79 / 40 ( و 120 ساعت ) 17 / 51 در مقابل 94 / 48 ( شد. پتانسیل هضم فیبر در علف ترش شده حاوی اوره و اسید فرمیک بترتیب در زمانهای 120 و 240 ساعت افزایش یافت ) 05 / 0p< (. نتایج پژوهش حاضر حاکی از آن دارد که افزودنیهای شیمیایی و زیستی در علف ترش شده جو منجر به بهبود ارزش تغذیهای و افزایش هضم فیبر در شرایط برون تنی میشود.

کلمات کلیدی