توسعه بیابان‌زایی و محدودیت منابع آب،به‌ویژه در مناطق خشک و بیابانی باعث شده است تا جهت مصرف بهینه‌ی آب از روش‌های جدیدی مانند آب مغناطیسی در راستای فعالیت‌های بیابان‌زدایی و احیای پوشش گیاهی استفاده شود. فناوری آب مغناطیسی موضوعی است که در سال‌های اخیر توجه بسیاری از کارشناسان را به خود جلب کرده است لذا این تحقیق باهدف بررسی تأثیر آب مغناطیسی بر تعدادی از شاخص‌های فیزیولوژی گونه‌های گیاهی سازگار با مناطق خشک و بیابانی مانند تاغ، آتریپلکس و قره‌داغ، جهت افزایش راندمان مصرف آب و احیای بیابان در منطقه‌ی فدیشه نیشابور انجام‌شد. شاخص‌های فیزیولوژی مورد مطالعه عبارتند از مقدار نسبی آب (RWC) و غلظت نسبی کلروفیل(SPAD). شاخص‌های تعیین‌شده، در 4 فاکتور نوع آب، نوع گیاه، دور آبیاری و حجم آبیاری که هر یک شامل سطوح مختلفی هستند، در طول مدت 3 ماه به‌صورت میدانی و آزمایشگاهی اندازه‌گیری شدند و داده‌ها با طرح آماری اندازه‌های تکراری آمیخته مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین شاخص‌های مورد آزمایش در گونه‌های گیاهی آبیاری شده با آب مغناطیسی و گیاهان آبیاری شده با آب معمولی رابطه معناداری وجود دارد. گونه‌های آبیاری شده با آب مغناطیسی، عملکرد بهتری در شاخص‌های فیزیولوژی نشان دادند. می‌توان گفت این روش جدید یعنی مغناطیس کردن آب، در تحقیق‌های منابع‌طبیعی و به‌ویژه در مدیریت بیابان می‌تواند بسیار کاربردی و مفید ‌باشد و مورد استفاده کارشناسان و مدیران اجرایی در طرح‌های بیابان‌زدایی، احیای بیابان، اصلاح آب آبیاری و مدیریت منابع آب جهت افزایش راندمان مصرف آب و توسعه و بهبود پوشش‌گیاهی در مناطق خشک و بیابانی قرار گیرد.

کلمات کلیدی