پیشرفت روز افزون تکنولوژی و جمعیت روبه افزایش شهرها و نیاز به ساخت و سازهای جدید، در پی تخریب های پی در پی ، سیمای شهر ها را به سرعت ودر مدت زمان بسیار کوتاه دستخوش تغییر قرار داده است ؛ به گونه ای که شهر های در حال توسعه با بحران هویت مواجه شده اندتغییر مداوم سیمای شهرها ،خاطرات جمعی را از ذهن مردم زدوده و باعث بی تعلقی مردم نسبت به شهر و بی هویتی شهر و بناهای آن شدهاست از سویی در ساخت و سازهای امروز ، سازه در ساختمان بیشتر نقش ایستایی رابه عهده دارد و در زیبایی وفرم معماری و هویت بخشیدن به ساختمان نقش کمرنگ تری دارد و موجودیت خودرادر پشت مصالح پنهان کرده اسات ؛در حالیکه در معمااری گذشته ایران ساازه همساز و منطبق بر معماری بوده است از آنجا که معماری یک ارگانیسم است و تک تک عناصر آن می باید در ارتباط با یکدیگرو متناساب با ا کلیات آنتعریف شوند ، نمی توان به عنصر سازه تنها یک وظیفه مجزا از کل را داد وآن را از برقراری نسبت و تناسبی با سایر اجزا بی نیاز کرد از طرفیکسب هویت مطلوب و اصیل و رهایی از هویت های بحران زا از دغدغه های تاریخ انسانیت و فرهنگ های انسانی بوده وهست ومعماری نیزکه تبلور فرهنگ و اندیشه انسان وتجلی عینی ارزش ها وباورهای هر قوم و ملت می باشد باید هویت مند باشد علی ای حال در این مقاله با روش توصیفی تحلیلی ومبتنی بر منابع کتابخانه ای ، بابررسی نمونه هایی ،به نقشی که سازه در بیان هویت معماری گتشته داشته و نقشی که می تواند در بیان هویت معماری امروز داشته باشد پرداخته شده است.

کلمات کلیدی