در سالهای پایانی قرن بیستم جهان با پدیدهای نوین آشنا گردید، پدیده ای که تمامی جنبههای زندگی بشری را تحت الشعاع قرارداد و نوید دهنده عصری نوین گشت. در عصری که اتم به بایت بدیل شد، جهانی نوین شکل گرفت که به همراه خود اشکال جدید خانواده، کار، عشق ورزیدن و زندگی، نظامهای جدید اقتصادی و مهمتر از همه آگاهی دگرگون یافتهای به ارمغان آورده است. در شرایط کنونی، حضور رسانه های الکترونیکی و دیجیتالی در جامعه جزلاینفک دنیای جدید بوده تا آنجا که ما علاوه بر جهان واقعی در جهانی دیجیتال نیز به سر میبریم، در این میان واقعیت مجازی و فضای سایبر مولفه هایی هستند که با ظهور فناوریهای دیجیتال به سرعت وارد معماری شدهاند و مفاهیم جدید و انقلابی خود را به این عرصه وارد نمودند و به گونهای تکنولوژیهای فرهنگ ساز در معماری بودهاند. امکانات و فرصتهای بیشماری را میتوان در واقعیت مجازی جستجو نمود، مانند امکان تغییر در درک ما در ارتباط با فضا و فضامندی، و امکانات برای پیاده سازی آنها در مباحث یادگیری فضا. مقاله حاضر در پی آن است که مفهوم واقعیت مجازی را مورد بررسی و کنکاش قرار داده و تأثیر آن را در شاخه های مختلف معماری اعم از مباحث تئوری و عملی تبیین نماید. در این پژوهش از روش تحقیق توصیفی تحلیلی و شیوهی تحقیق مرور متون و منابع استفاده گردیده است.

کلمات کلیدی