افزایش سطح آبهای زیرزمینی در محدوده شهر ها به یک نگرانی عمده در سراسر جهان تبدیل شده است. در اکثر کشورها عوامل اصلی بالا آمدن سطح آب زیرزمینی کاهش برداشت آب زیرزمینی در نتیجه کاهش صنایع تولیدی، نفوذ آب آبیاری، نشت مخازن زیرزمینی فاضلاب و نشت سیستم آشامیدنی می باشد. مقایسه سطح برخورد به آب زیرزمینی(1395-1365) در دشت کرمان و محدوده شهر کرمان دو روند معکوس را نشان می دهد، به گونه ای که در برابر افت سالانه سطح آب در دشت، با افزایش سالانه سطح آب در محدوده شهر مواجه بوده ایم. اندازه‌گیری ارتفاع سطح آب در چاههای دستی در بعضی از نقاط شهر کرمان نشان می دهد که از محدوده مرکزی به سمت پیرامون شهر (بافت جدید) سطح آب از حدود 6 متر تا 25 متر افزایش می یابد. افزایش آب شرب مصرفی که ناشی از افزایش جمعیت و توسعه شهر کرمان می‌باشد، همراه با انسداد مجاری زیرزمینی مانند قنوات، تغییر کاربری اراضی کشاورزی، حذف چاههای بهره‌برداری و استفاده از چاه‌های جذبی، در شرایط فقدان شبکه فاضلاب شهری موجب بالا آمدن سطح ایستابی در محدوده شهر شده است. بالا آمدن سطح آب که ناشی از اختلاط آب فاضلاب با آب زیر زمینی می باشد ضمن اینکه باعث الوده شدن آبخوان و کاهش مقا.مت خاک شده با توجه به اینکه در برخی از افق های خاک شهر کرمان، خاک خاصیت رمیندگی دارد اشباع شدن این افق های خاک باعث فروریزش خاک و اسیب جدی به سازه های شهری خواهد شد. به منظور بررسی اثر توسعه شبکه جمع آوری فاضلاب بر سطح آب زیر زمینی، پس از جمع آوری اطلاعات مورد نیاز از قیبل داده های پمپاژ، لاگ های حفاری مربوط به چاه ها، داده های سطح آب و داده های ژئوفیزیکی، از نرم افزار GMS در قالب کد کامپیوتری MODFLOW استفاده شده است. بر اساس نتایج حاصل در بخش مرکزی شهر پس از توسعه کامل شبکه جمع آوری فاضلاب سطح آب زیر زمینی می تواند از عمق 5/5 متر تا عمق 18 متری از سطح زمین افت داشته باشد.

کلمات کلیدی