گردشگری طی چند دهه گذشته یکی از اصلی ترین و در عین حال مباحثه انگیزترین مفاهیم توسعه روستایی محسوب می گردد زیرا با استفاده از ظرفیت های طبیعی و فرهنگی موجود در نواحی روستایی می تواند نقش مهمی در تجدید حیات روستا، ایجاد اشتغال و درآمد برای روستاییان، حفاظت از میراث طبیعی، تاریخی و فرهنگی و در نهایت توسعه یکپارچه و پایدار روستایی داشته باشد. اما شکل گیری جریان گردشگری در نواحی روستایی و توسعه آن بدون «زیرساخت ها و خدمات گردشگری» امکان پذیر نیست، زیرا زیرساخت ها و خدمات در کنار جاذبه های گردشگری از عناصر اصلی شکل دهنده ساختار فضایی گردشگری محسوب می شوند. وجود زیرساخت های مطلوب گردشگری در نواحی روستایی ضمن پاسخگویی به نیاز گردشگر امکان سفر مجدد او را افزایش می دهد. از آنجا که گردشگری مذهبی یکی از مهمترین گونه های گردشگری در نواحی روستایی کشور است، مطالعه حاضر به بررسی رابطه بین جاذبه های مذهبی و زیرساخت های گردشگری در دهستان های استان می پردازد. روش تحقیق توصیفی - تحلیلی و واحد تحلیل «دهستان» است. جامعه آماری کلیه دهستان ها (164 دهستان) در استان خراسان رضوی است. در تحقیق حاضر 23 زیرساخت و خدمت گردشگری به کمک ضریب ناموزون موریس در 5 بعد حمل و نقل و ارتباطات، بهداشتی، تجاری، زیربنایی، فرهنگی-تفریحی مورد بررسی قرار گرفت. همچنین جاذبه های گردشگری مذهبی به کمک سه شاخص کمی گردید. به منظور بررسی رابطه بین زیرساخت های گردشگری و جاذبه های گردشگری مذهبی از همبستگی پیرسون استفاده گردید. نتایج بیانگر وجود رابطه خطی و مستقیم بین دو متغیر به میزان 0.64 است. در واقع با افزایش جاذبه های گردشگری مذهبی شاهد افزایش زیرساخت های گردشگری در سطح دهستان های استان هستیم. بررسی ها حاکی از این امر است که نواحی دارای جاذبه گردشگری مذهبی از سطح نسبتا مطلوب امکانات و زیرساخت های تعریف شده در تحقیق برخوردار هستند.

کلمات کلیدی