به‌منظور مقایسه کشت بهاره و پاییزه ارقام چغندرقند از نظر عملکرد شکر، خصوصیات مرفولوژیکی و بهره‏ وری آب، پژوهشی در مزرعه آموزشی- تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد در سال زراعی 96-1395 انجام شد. پلات های اصلی آزمایش شامل 5 تاریخ کشت (1 اردیبهشت؛ 31 خرداد؛ 20 شهریور؛ 5 مهر؛ 20 مهرماه) و پلات های فرعی شامل 4 رقم چغندرقند (فلورس؛ FlORES، جاکا؛ JACA، شکوفا؛ SHOKOOFA (SBSI 034)، وایکو؛ VICO) بودند. آخرین تاریخ کشت پس از وقوع سرما کاملاً از بین رفت و حذف شد. نتایج نشان داد که تاریخ کاشت بر عملکرد شکر، خصوصیات مرفولوژیکی و بهره ‏وری آب چغندرقند تأثیر معنی داری داشت. به طوری که اولین کشت بهاره (01/02/1395) چغندرقند در این آزمایش نسبت به سایر تاریخ های کاشت به طور معنی‏ داری از بیشترین عملکرد شکر (ton/ha 67/5)، سطح برگ (cm2/p 3451)، وزن خشک برگ (g/p 12/51)، وزن خشک ریشه (g/p 50/113) و قطر طوقه (cm/p 83/9)، و از کمترین ارتفاع ساقه (cm/p 0) و بهره‏ وری آب در عملکرد شکر (kg/m3 47/0) برخوردار بود، در صورتی که تاریخ کشت پاییزه (05/07/1395) با میانگین 37 درصد صرفه جویی در آب آبیاری در مقایسه با تاریخ های کاشت بهاره، بیشترین بهره ‏وری آب را نشان داد. رقم بلژیکی وایکو نیز به شکل معنی داری از بیشترین سطح برگ، وزن خشک برگ، قطر طوقه و بهره‏ وری آب در عملکرد ریشه، و از کمترین وزن خشک ساقه و ارتفاع ساقه برخوردار شد و پس از آن رقم فرانسوی جاکا در جایگاه بعدی قرار گرفت. در مجموع با هدف افزایش بهره‏ وری آب، کشت پاییزه رقم وایکو با عملکرد شکر مشابه با تاریخ های کشت بهاره و مقاومت بیشتر به ساقه روی در منطقه مشهد توصیه می شود.

کلمات کلیدی