هدف این مطالعه بررسی اثرات سطوح مختلف پروتئین خام با نسبت بهینه پروتئین تجزیه پذیر به غیر تجزیه پذیر شکمبه ای بر روی تولید و ترکیبات شیر و فراسنجه های خونی در گاوهای شیری هلشتاین در اوائل دوره شیردهی بود. در این مطالعه 15 راس گاو هلشتاین با میانگین وزن 3∓580 کیلوگرم، میانگین روزهای شیردهی 60 روز، میانگین شکم زایش دو و میانگین تولید شیر روزانه 40 کیلوگرم به طور تصادفی با سه جیره غذائی حاوی3/15، 3/16و 3/17درصد پروتئین خام و نسبت بهینه پروتئین تجزیه پذیر شکمبه ای(RDP) به پروتئین غیر قابل تجزیه شکمبه ای (RUP) با نسبت 2/63 به 8/36 درصد به مدت 40 روز تغذیه شدند. براساس نتایج این مطالعه مقادیر شیر تولیدی روزانه، درصد چربی، درصد پروتئین، درصد ماده جامد غیر چربی، شیر تصحیح شده بر مبنای 4%(FCM) چربی، شیر تصحیح شده بر مبنای انرژی(ECM)، مقادیر وزنی کل چربی، پروتئین، لاکتوز و ماده جامد غیر چربی شیر تحت تاثیر جیره های آزمایشی قرار نگرفت. غلظت نیتروژن اوره ای شیر همگام با افزایش میزان پروتئین خام جیره افزایش یافت که در تیمار سه بالاترین بود. میزان سلولهای سوماتیک شیر تفاوت آماری معنا داری نداشت. درصد لاکتوز شیر بین تیمار دو و سه تفاوت معنا دار داشت .(P<0.05)همچنین غلظت اسیدهای چرب غیر استریفه و بتاهیدروکسی بوتیرات در خون تحت تاثیر جیره های آزمایشی قرار نگرفت و نیتروژن دفعی ادرار(گرم در روز ) در جیره های دو و سه بطور معنا داری افزایش یافت(P<0.05). با در نظر گرفتن نتایج حاصل از این پژوهش، سطح مناسب پروتئین خام (CP) در اوایل دوره شیردهی برای گاوهای هلشتاین3/16 درصد با رعایت کردن نسبت بهینه RDP به RUP میباشد و نیاز به استفاده از سطوح بالاتر CP با توجه به گران بودن منابع پروتئینی جیره و ملاحظات زیست محیطی، نمی باشد.

کلمات کلیدی