تولید نوری هیدروژن توسط ریزجلبک سبز Chlamydomonas reinhardtii یکی از مقرون‌به‌صرفه‌ترین روش‌های تولید هیدروژن است، هرچند در طبیعت فرآیند تولید نوری هیدروژن توسط آنزیم هیدروژناز،‌ یک فرآیند به‌شدت ناپایدار است. دلیل این امر حساسیت شدید آنزیم هیدروژناز به اکسیژن تولید شده طی فتوسنتز است. رایج‌ترین راه‌کار مقابله با این معضل، توقف تولید اکسیژن توسط مهار PSII طی روش دو فازی فقر سولفات می‌باشد،‌ که یک روش زمان‌بر و هزینه‌بر است. پژوهش حاضر راه‌کاری جایگزین برای رفع این مشکل ارائه داد که اساس آن حذف اکسیژن فتوسنتزی، طی افزودن یک ترکیب شیمیایی جاذب اکسیژن به‌نام oxysorb به محیط‌کشت بود. بررسی اثر oxysorb بر روی نرخ رشد سلول‌های دو سویه‌ی CC124 و pgr5 نشان داد که غلظت‌های زیاد این ترکیب (mM 200) برای سلول‌های مذکور سمی بوده و غلظت‌های متوسط آن (mM 100) غیر سمی بود. Oxysorb در غلظت‌های کم (mM 50) یک اثر محرک رشد بر روی سلول‌های هر دو سویه نشان داد. تیمار کشت‌های جلبکی هر دو سویه با oxysorb (شامل 100 mM سدیم‌آسکوربات و 5 mg/l کوپریک‌سولفات)، در هر دو شرایط کشت فتوهتروتروف و فتواتوتروف، تولید هیدروژن را در یک محیط کشت حاوی سولفات القا کرد. به‌علاوه، مقادیر هیدروژن تولید شده توسط کشت‌های فتوهتروتروفیک CC124 و pgr5 به‌روش oxysorb، 2 تا 5.5 برابر بیش‌تر از روش فقر سولفات بود. در این رویکرد oxysorb قادر بود به‌سرعت و بدون تولید ROS و همچنین بدون القای هیچ‌گونه آسیب به PSII، شرایط بی‌هوازی را برای کشت‌های کلامیدوموناس فراهم کرده و بدین ترتیب طی یک مدل تک‌فازی، تولید H2 را با نرخی بالاتر از مدل دوفازی رایج امکان‌پذیر کند.

کلمات کلیدی