کمربند سبز، یکی از راهکارهای مهم برای کنترل و مهار گرد و غبار است. معمولاً برای تطبیق و سازگاری بیشتر با شرایط اقلیمی در محیط‌های شهری از توسعه کمربند سبز استفاده می‌شود. یک مانع بزرگ جهت توسعه کمربند سبز، بحران کمبود آب است. امروزه، استان خراسان رضوی و بویژه دشت مشهد، یکی از بحرانی‌ترین نقاط کشور در زمینه کمبود آب بوده و این در حالیست که بخش قابل توجهی از آب موجود صرف آبیاری فضای سبز شهری می‌شود. هدف از این مطالعه شناسایی عوامل و اولویت بندی استراتژی های مربوط به مدیریت آب و ارائه سناریوهای مناسب برای رویدادهای آینده است. در این مطالعه ، با استفاده از نیروهای اصلی محرک توسعه کمربند سبز در مشهد (از جمله عوامل مدیریتی ، آب و هوایی ، اجتماعی و اقتصادی) با استفاده از روش دلفی و پانل خبره استخراج شد. بر این اساس ، معیارهای مهم براساس پرسشنامه باز و بسته و نظرات کارشناسان طراحی و توزیع شده است. استراتژی‌های مدیریت بر اساس ماتریس سناریو نوشته شده است. نتایج نشان داد که امکان ارائه آینده مطلوب برای توسعه فضای سبز براساس آینده سناریو در مشهد بسیار مبهم و دور از دسترس است. بنابراین، ارائه برنامه‌های استراتژیک در این تحقیق می‌تواند برای هر معیار و فاکتور و با توجه به شدت تاثیر آن، در اولویت قرار گیرد. علاوه بر این، استراتژی مدیریت بارندگی سالانه با ایجاد سد و مدیریت آبهای سطحی یک راه حل موثر و مقرون به صرفه خواهد بود.

کلمات کلیدی