پلنگ ایرانی از شاخص­ترین پستانداران ایران است که بخش بزرگی از جمعیت آن در ایران گزارش شده­‌است و پراکندگی آن در کشور، به عوامل مختلفی نظیر عوامل اقلیمی و انسانی بستگی دارد. مطالعه­‌ی زیستگاه این گونه به­‌عنوان یک گونه کلیدی و موثر بر عملکرد اکوسیستم، از لحاظ حفاظتی دارای اهمیت زیادی است. طبق مطالعات پیشین، با وجود گستردگی رژیم غذایی پلنگ ایرانی، عواملی مانند تغییر کاربری اراضی، جمعیت طعمه‌­های آن را در بسیاری از مناطق کاهش داده­است. از طرفی، امروزه ابزارها و روش­های متفاوت مدل­سازی زیستگاه، نقش مهمی در مدیریت و حفاظت حیات وحش دارا می­‌باشند. یکی از این روش­ها، روش MaxEnt است که در این مطالعه، با استفاده از این روش و استفاده از متغیرهای پوشش زمین، توپوگرافی، اقلیمی و انسانی، مدل سازی جهت پیش بینی زیستگاه های مناسب پلنگ ایرانی، بز وحشی، گوسفند وحشی اوریال و گوسفند وحشی ارمنی به­‌عنوان طعمه­‌های مورد علاقه‌­اش، انجام شد. نتایج حاصل از ارزیابی مدل­ها با استفاده از شاخص جک­نایف و منحنی­‌های عکس‌­العمل بیان­گر این است که پلنگ ایرانی، بز وحشی، گوسفند وحشی اوریال و گوسفند وحشی در ایران، به فاصله از مناطق حفاظتی عکس­‌العمل قابل­‌توجهی نشان می­‌دهند و فاصله گرفتن آن­ها از مناطق حفاظتی، از مناسب بودن زیستگاهشان می­‌کاهد. همچنین زیستگاه پلنگ ایرانی با سه طعمه مورد علاقه­‌اش همپوشانی معناداری دارد و بیان­گر اهمیت حضور بز وحشی، گوسفند وحشی اوریال و گوسفند وحشی ارمنی، در زیستگاه پلنگ ایرانی است.

کلمات کلیدی