اتصالات چسبی با امکان اتصال مواد غیر همجنس، در صنایع خودروسازی، هوایی و توربین بادی کاربرد گسترده‌ای پیدا کرده‌اند. شناسایی عوامل مؤثر بر بهبود ظرفیت تحمل بار و عمر این اتصالات، کیفیت چسبندگی سطوح و انتخاب روش مناسب، حائز اهمیت است. در این مقاله، اثر دو عامل آماده سازی سطحی و سه روش پخت بر بارگذاری شبه استاتیک و عمر خستگی اتصالات لبه ای چسبی فلزی، فلزی کامپوزیتی و کامپوزیتی تحت بارگذاری خمش چهار نقطه‌ای بررسی شده است. در آماده سازی سطحی، روش های مکانیکی سنباده زنی و شیمیایی زبری‌سازی با محلول اسید سولفوریک دیکرومات سدیم انتخاب شده اند، و روش های پخت بدون پساپخت، پسا پخت با سرد کردن تدریجی، و پساپخت با سرد کردن سریع بررسی شدند. نتایج نشان دادند که در شرایط آماده سازی یکسان، نیروی بیشینه شبه استاتیک در اتصال فلز کامپوزیتی و کمینه آن در اتصال فلزی است . در روش آماده سازی مکانیکی، میزان نیروی شبه استاتیک و عمر خستگی نسبت به روش شیمیایی افزایش یافته و همچنین در مورد اثر آماده سازی سطح در شرایط پخت مختلف بحث شده است. به علاوه، نیروی بیشینه شبه استاتیک در اتصال فلز کامپوزیتی وابستگی کمتری به سرد کردن پس از پسا پخت نسبت به اتصال فلزی داشته و در اتصال کامپوزیتی کاملاً به روش پخت وابسته است. سرد کردن تدریجی پس از پسا پخت عمر خستگی اتصالات فلزکامپوزیتی را بهبود می‌بخشد و نیروی بیشینه شبه استاتیک و عمر خستگی در اتصال فلزکامپوزیتی نسبت به سایر اتصالات بیشتر هستند. با بررسی سطوح واماندگی مشاهده شد که با اعمال پسا پخت برای اتصال فلز کامپوزیتی، وضعیت واماندگی به نوع واماندگی در چسب تبدیل شده و این بهبود می‌تواند در ترمیم اتصال مفید باشد.

کلمات کلیدی