مقدمه: افراد به میزانی که با یک پدیده مواجه می‌شوند و بسته به میزان حواسی که در این مواجهه درگیر می‌شود، می‌توانند شناخت و ادراک متفاوتی نسبت به یک پدیده داشته باشند که در مفهوم‌سازی و نوع نگرش آنان حائز اهمیت است. روش: نگارندگان با درنظرگرفتن مفهوم هَیَجامد، به معرفی الگوی نیمرخ هَیَجامَدی در دو سطح فردی و اجتماعی پرداخته‌اند. میزان هیجان و بسامد وقوع یک پدیده، محرکی برای تولید انگیزش در فرد یا گروهی از افراد جامعه محسوب می‌شود که انگیزش حسّی‌هیجانی نامیده شده است. براین‌اساس، هَیَجامَد به انواع «هَیَجامَد هیجانی»، «هَیَجامَد حسّی‌» و هَیَجامَد حسّی‌هیجانی» تقسیم شده است که افراد بسته به میزان هیجان و حس درگیرشدۀ آنان نسبت به میزان مواجه می‌توانند انگیزش و غوطه‌وری متفاوتی داشته باشند و این امر منجر به ایجاد نگرش متفاوت در سطوح فردی و اجتماعی می‌شود. یافته‌ها: نتایج نشان می‌دهد هنگامی که فرد هیجان بیشتری را نسبت به بسامد ،تجربه می‌کند هیجان تولیدشده به اندازه‌ای تأثیرگذار است که ممکن است فرد را از سطح برون‌آگاهی اطلاعاتی به سمت درون‌آگاهی سوق دهد و درنتیجه غوطه‌‎وری او افزایش یافته و انگیزش بالایی پیدا می‌کند که نگرش مثبتی را به‌دنبال دارد. چنانچه این هیجان در اثر تکرار بسامد از نوع منفی یا خنثی باشد ممکن است به اجتناب شدید و بی‌انگیزگی در انجام عمل منجر شود و میزان غوطه‌وری کمتر به‌همراه نگرشی منفی را به‌دنبال داشته باشد. نتیجه‌گیری: در حالت استاندارد بهتر است که تجربۀ بسامدی و هیجانی فرد با یکدیگر برابر باشد. درچنین‌شرایطی میزان انگیزش و غوطه‌وری نیز متعادل خواهد بود و فرد نگرشی همخوان را در سه سطح فردی، اجتماعی بومی و اجتماعی جهانی فارغ از هیجانات شدید تجربه خواهد کرد. افزون‌براین، می‌توان گفت تجربۀ حسی‌هیجانی افراد در سطوح فردی، اجتماعی بومی و اجتماعی جهانی می‌تواند متفاوت باشد و نوع نگرش اجتماعی بومی و اجتماعی جهانی می‌توانند بر نگرش فردی تأثیرگذار باشند.

کلمات کلیدی