در مسئله بحرانی و پیچیده ویروس کرونا، جهان با یک ابرمسئله غیرساختاریافته‎ای، در ابعاد گوناگون روبرو شد و زندگی فردی، اجتماعی و فرهنگی اکثر کشورها را تحت‎تأثیر قرار داد. کشور ایران نیز، پذیرای این میهمان ناخوانده شد و همزمان با ورود این ویروس ناشناخته، حوزه‎های گسترده‎ای در کشور دچار ابهام و سردرگمی شدند. بنابراین با پدید آمدن این شرایط خاص و خطر تهدیدات جانی و روانی مردم، دولتمردان در جهت مدیریت کشور و کنترل سلامت همگانی، وضعیت اضطراری را اعلام نمودند و اقداماتی از جمله اجرای محدودیت‎ها در بخش‌های مختلف و طرح قرنطینه خانگی را در دستور کار خود قرار دادند. مطالعه حاضر به بررسی چگونگی عملکرد دولت در اوایل شیوع ویروس کرونا (اسفند 1398 الی فروردین 1399؛ همزمان با ایجاد و اجرای محدودیت‎ها و اجرای طرح قرنطینه خانگی) و میزان موفقیت دولتمردان از نظر مردم، پرداخته است. افراد مشارکت‎کننده در این پژوهش کیفی، که 222 نفر بودند، در قالب پرسشنامه باز پاسخ، در خصوص چگونگی مدیریت دولت، در زمینۀ شیوع کرونا اظهارنظر نمودند. طبق پژوهش حاضر، در مجموع 441 مفهوم شناسایی و نام‌گذاری ‎شد که در قالب 25 مقوله و 5 مضمون و 2 محور جای گرفت. یافته‌ها حاکی از آن است که حدود 52 درصد از مشارکت‎کنندگان، دولت را در مدیریت بحران ناشی از شیوع کرونا، ناموفق دانسته‏اند. حدود 37 درصد نظر بینابین و ممتنع در این خصوص ارائه نمودند و حدود 11 درصد نیز، دولت را در مهار بحران کاملاً موفق ارزیابی کردند. بنابراین سه مضمون ناکارآمدی دولت در مواجهه اولیه، ناکارآمدی دولت در تصمیم‎گیری‎ها و ناکارآمدی دولت در اجرا، در محور عدمِ‎موفقیت دولت در مهار بحران، جای داده شد و دو مضمون کارآمدی دولت در جهت کنترل بحران و کارآمدی ملی در جهت کنترل بحران نیز، جزء محور موفقیت دولت در مهار بحران لحاظ گردید.

کلمات کلیدی