از جمله نعمتهای کمیابی است که خداوند به انسان عطا می کند. تقوا به عنوان نیروی درونی بازدارنده ای که انسان را از بدی ها و زشتی ها حفظ می کند و در دین مبین اسلام به عنوان عاملی برای دستیابی به آرامش مطرح شده است. حال آن‌که این نیروی کنترل درونی دارای مصادیق متعددی است که یکی ازآن‌ها حفظ حدود و حریم ‌در روابط زن و مرد در جامعه می باشد؛ شامل گفتار، رفتار، نگاه و تماس فیزیکی است که دارای مشترکاتی هم ‌با بحث خویشتن‌داری در روان‌شناسی وجود گرا می باشد. برای شناخت این فضیلت انسانی و بهره گیری از آثار مثبت آن در زندگی به ویژه تقوا در روابط زن و مرد، تحقیق میدانی برپایه پرسشنامه ‌صورت گرفت و میزان تاثیر تقوا در روابط زن و مرد در جامعه بررسی شد که درصد بالایی از آن‌ها رعایت تقوا یا همان حفظ حدود در روابط زن و مرد در جامعه را موجب دستیابی به آرامش دانسته اند. در نهایت می توان گفت بر اساس تحقیقات روان‌شناسان و آنچه در دین مبین اسلام آمده است مهم ترین عامل در درمان بیماری های روانی دینداری محسوب می شود که البته یکی از ابعاد آن داشتن تقوا یا همان خویشتداری می باشد. نداشتن اضطراب و نگرانی و برخورداری از آرامش برایند تقوا می‌باشد. افراد متقی (خویشتندار) از این موهبت الهی برخورد خواهند بود و از اسیب ها و گزند روابط ناسالم و نامشروع در امان خواهند بود.

کلمات کلیدی