توسعه گردشگری در مناطق روستایی، علاوه بر اثرات مثبت، دارای اثرات ملموس و ناملموس منفی نیز بر جامعه میزبان می باشد. زیرا برخی از گردشگران در زمان های گردشگری به شیوه های مختلف اقدام به تخریب و آسیب رسانی به زیرساخت و جاذبه های روستایی از طریق نوشتن یادگاری، شکستن درختان و ... می کنند. لذا تداوم چنین امری می تواند در بلند مدت بر روی رابطه جامعه میزبان و میهمان در روستاهای مقصد گردشگری تأثیر داشته و منجر به کاهش روحیه گردشگرپذیری و تاب آوری اجتماعی جامعه میزبان گردد. بر این اساس هدف مطالعه حاضر تحلیل رابطه فعالیت های خرابکارانه (وندالیستی) گردشگران در محیط های روستایی با روحیه گردشگرپذیری و تاب آوری مردم محلی در پنج روستای گردشگری شهرستان نیشابور می باشد. برای این منظور از روش شناسی توصیفی- تحلیلی بر اساس منابع کتابخانه ای و داده های میدانی حاصل از پرسشنامه استفاده شده است. جامعه آماری مورد مطالعه 92 نفر از سرپرست خانواده های ساکن در روستاهای مورد مطالعه می باشند. نتایج به دست آمده نشان می دهد که بیشترین فعالیت وندافهرستی مشاهده شده از گردشگران، پراکندن زباله در روستا و محیط های اطراف آن و استفاده از مشروبات الکلی و مواد مخدر می باشد. میانگین های مربوط به روحیه گردشگر پذیری و تاب آوری مردم محلی نیز به جز یک مورد (تحمل ناهنجاری های اجتماعی ناشی از حضور گردشگران) بالاتر از حد متوسط می باشد. همچنین نتایج بررسی همبستگی نشان داد بین دو متغیر روحیه گردشگری و درگیری مردم با گردشگران رابطه معکوس معنی دار با شدت 287/0 وجود دارد. تحلیل اثر متغیر مستقل (فعالیت های خرابکارانه) بر وابسته (روحیه گردشگرپذیری و تاب آوری مردم محلی) با آزمون رگرسیون نشان داده که مقدار سطح معناداری کمتر از 05/0 بوده و گویای معنادار بودن مدل رگرسیون برای هر دو متغیر وابسته می باشد.

کلمات کلیدی