عدالت توزیعی بر تخصیص منصفانه منابع در میان افراد جامعه تاکید دارد. شیوه توزیع خدمات و امکانات در نهایت بر رضایت‌مندی شهروندان تأثیر می‌گذارد. از منظر نظریه جان رالز در رابطه ‌با عدالت توزیعی، هیچ نابرابری مجاز نیست مگر این که به نفع اقشار کم‌درآمد باشد. هدف این پژوهش بررسی میزان رضایت‌مندی شهروندان منطقه شش شهرداری مشهد از پارک‌های شهری از منظر عدالت توزیعی است. روش گردآوری اطلاعات اسنادی و پیمایشی می‌باشد. در مرحله میدانی، پس از طراحی پرسش‌نامه در قالب هفت شاخص و 38 گویه، پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ 0.735 تأیید شد. سپس با استفاده از فرمول کوکران تعداد 384 نفر از شهروندان منطقه شش مشهد مورد پرسش قرار گرفتند و نتایج با استفاده از نرم‌افزار SPSS تحلیل شده است. نتایج نشان می‌دهد، شاخص‌های دسترسی، بهداشت، امنیت، خدمات و مدیریت، کمترین و شاخص‌های مبلمان و کیفیت فضای سبز، بیشترین میزان رضایت شهروندان منطقه را به خود اختصاص داده است. اکثریت پاسخ‌دهندگان از تعداد و مکان‌یابی پارک‌ها رضایت ندارند. از منظر نظریه عدالت رالز می‌توان رضایت پایین شهروندان که نشان از توزیع، دسترسی و کیفیت نامناسب پارک‌ها دارد، را ناعادلانه نیز تعبیر کرد و منطقه شش مشهد به‌ عنوان یکی از مناطق محروم این شهر، از این نظر از عدالت کمتری برخوردار بوده است. یک نکته اساسی در نظریه رالز این است که نهادها هستند که شیوه توزیع منابع و امکانات را تعیین می‌کنند، بنابراین پیشنهاد می‌شود شهرداری نسبت به توزیع مناسب امکانات و خدمات و نیز کیفیت‌بخشی به پارک‌ها در کل شهر به ویژه منطقه شش حساس‌تر باشد تا میزان رضایت ساکنان این منطقه افزایش یابد.

کلمات کلیدی