یکی از روش های درمانی نوین، مبتنی بر استفاده از نانوحامل های دارویی هدفمند می‌باشد که علاوه بر انتقال کنترل شده و رهش هوشمندانه دارو در محل مورد نظر، موجب کاهش اثرات جانبی نامطلوب داروهای رایج شیمی درمانی می گردد. در این پژوهش، از نانو حامل سیلیکای متخلخل مغناطیسی جهت انتقال هدفمند داروی دوکسوروبیسین (DOX) به سلول های سرطانی کولورکتال استفاده شد. پس از سنتز نانوحامل، DOX در داخل منافذ سیلیکا بارگذاری شده و حفرات آن توسط نانوذرات طلا مسدود گردید. همچنین به منظور افزایش نیمه عمر نانوحامل و شناسایی اختصاصی سلول های سرطانی کولورکتال به ترتیب از پلی اتیلن گلیکول (PEG) و آپتامر EpCAM استفاده شد. پس از بررسی خصوصیات شیمیایی-فیزیکی نانوحامل سنتز شده، اثرات ضدسرطانی آن بر روی دو رده ی سلولی (HT-29 و HEK293) با بیان متفاوت گیرنده EpCAM توسط آزمون MTT مورد سنجش قرار گرفت. نتایج میکروسکوپ الکترونی گذاره با وضوح تصویر بالا (HR-TEM) و میکروسکوپ نیروی اتمی (AFM) نشان داد که نانوحامل سنتز شده، کروی شکل و با اندازه 16/59 نانومتر بوده و بار سطحی نانوحامل حدود 15/13- محاسبه گردید. نتایج حاصل از سمیت سلولی در غلظت هـای 12/3 تا 100 میلی گرم در میلی لیتر نشان داد که میزان 50 درصد کشندگی (IC50) نانوحامل در برابر رده های سلولی HT-29 وHEK293 به‌ترتیب 72/9 و 8/155 میکروگرم در میلی لیتر پس از 24 ساعت بود. با توجه به اثرات ضدسرطانی انتخابی نانوحامل سنتز شده، به نظر می‌رسد که ساختار طراحی شده می تواند به‌عنوان یک بستر دارویی امیدوارکننده مورد استفاده قرار گیرد.

کلمات کلیدی