زمینه و هدف: پژوهش پیش رو، با هدف بررسی نقش تعدیل گر تناسب مطالبه ها- توانایی های شغلی در ارتباط میان اضافه بار نقش و راهبردهای بازآفرینی تعادل کار -زندگی، در میان اعضای هیئت علمی دانشگاه های دولتی شمال شرق ایران، انجام گرفت. روش شناسی: در این پژوهش، روش پ یمایش تحلیلی به کار گرفته شد. جامعه آماری موردمطالعه، آن دسته از اعضای هیئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد و بیرجند بوده که دارای مرتبه علمی استادیاری یا دانشیاری با حداقل یک سال سابقه کاری بوده اند. انتخاب اعضای نمونه، به روش در دسترس و با اخذ پرسش نامه، صورت پ ذیرفت که شامل دویست وشصت وشش عدد می شود. یافته ها : نتایج تحلیل داده ها، نشان داد که رابطه ی اضافه بار نقش و راهبردهای بازآفرینی تعادل کار-زندگی، مثبت است. هم چنین نقش تعدیل گر متغیر تناسب مطالبه ها -توانایی های شغلی در ارتباط میان اضافه بار نقش و راهبردهای بازآفرینی تعادل کار-زندگی به تأیید رسید. نتیجه گیری: نتایج حاصل، می تواند به درک و مدیریت عوامل فردی-موقعیتی از جمله تناسب مطالبه ها-توانایی های شغلی در تسهیلِ حصول تعادل کار -زندگی میان اعضای هیئت علمی کمک کند.

کلمات کلیدی