استفاده از روش‌های مختلف بهسازی خاک‌ها، همواره با بررسی میزان تأثیر بر پارامترهای مقاومتی، هزینه و اثرات محیط زیستی ناشی از آن همراه بوده است. از آنجایی که روش‌های نو و سازگار با محیط زیست همراه با هزینه‌های اولیه زیاد می‌باشد، بهینه ‌سازی این روش‌ها به منظور تجاری‌ سازی آن‌ها در اولویت طرح‌های پژوهشی است. استفاده از روش‌های زیستی برای بهسازی خاک ها، با وجود سازگاری زیاد با محیط زیست در اغلب نقاط جهان از نقطه نظر اقتصادی مورد استقبال قرار نگرفته است و هنوز به عنوان یک روش آکادمیک و نه اجرایی مورد بررسی قرار می‌گیرد. بهسازی خاک با استفاده از رسوب کلسیم کربنات، از جمله روش‌های زیستی سازگار با محیط زیست است. از جمله تأثیرگذارترین پارامترهای تولید سوسپانسیون باکتری برای ترسیب کربنات کلسیم، محیط کشت آن بوده که معمولاً Nutrient Broth یا Yeast Extract می‌باشد. محیط کشت جایگزین، یکی از روش‌های کاهش هزینه‌های تمام شده در بهسازی زیستی خاک است. در این پژوهش استفاده از ملاس چغندرقند که از ضایعات کارخانه‌های تولید قند و شکر است، به عنوان محیط کشت باکتری مناسب در روش بهسازی زیستی در کنار محیط کشت‌های دیگر مورد بررسی قرار گرفت. این ماده می‌تواند هزینه تولید محیط کشت مناسب را تا 500 برابر کاهش دهد. موفقیت در بهسازی خاک پس از کشت باکتری در این پژوهش مورد ارزیابی قرار گرفته است.

کلمات کلیدی